ธนบัตรแบบที่ ๑

พิมพ์จากบริษัทโทมัสเดอลารูของอังกฤษ รวมราคาทั้งสิ้น ๘ ล้านบาท พิมพ์ด้านหน้าด้านเดียว จึงมีชื่อว่า ธนบัตรหน้าเดียว ภาษาอังกฤษเรียก Currency Note มี ๕ ราคาด้วยกันคือ ๕ บาท ๑๐ บาท ๒๐ บาท ๑๐๐ บาท และ ๑๐๐๐ บาท


ชนิดราคา ๕ บาท มีอยู่ ๔ รุ่น ออกใช้เมื่อปี พ.ศ.๒๔๔๕ , ๒๔๔๙ , ๒๔๕๐ และ พ.ศ.๒๔๕๔ ตามลำดับ


ชนิดราคา ๑๐ บาท มีอยู่ ๔ รุ่น ออกใช้เมื่อปี พ.ศ.๒๔๔๕ , ๒๔๔๗ , ๒๔๕๐ และ พ.ศ.๒๔๕๓ ตามลำดับ


ชนิดราคา ๒๐ บาท มีอยู่ ๔ รุ่น ออกใช้เมื่อปี พ.ศ.๒๔๔๕ , ๒๔๔๗ , ๒๔๕๑ และ พ.ศ. ๒๔๕๓ ตามลำดับ


ชนิดราคา ๑๐๐ บาท มีอยู่ ๕ รุ่น ออกใช้เมื่อปี พ.ศ.๒๔๔๕ , ๒๔๔๗ , ๒๔๕๓ , ๒๔๕๗ และ พ.ศ.๒๔๖๐ ตามลำดับ


ชนิดราคา ๑๐๐๐ บาท มีอยู่ ๓ รุ่น ออกใช้เมื่อปี พ.ศ.๒๔๔๕ , ๒๔๕๒ , และ พ.ศ.๒๔๕๕ ตามลำดับ


ตามพระราชบัญญัติธนบัตร ร.ศ.๑๒๑ (พ.ศ.๒๕๔๕) กรมธนบัตรจะออกธนบัตรได้ฉบับละไม่ต่ำกว่า ๕ บาท เนื่องจากขณะนั้นมีเงินเหรียญบาทใช้อยู่ แต่ต่อมาในปี พ.ศ.๒๔๕๙ - ๒๔๖๐ ราคาโลหะเงินสูงขึ้นจนมูลค่าโลหะเงินที่ใช้ทำเหรียญบาท ๑ เหรียญ เกือบจะมีราคามากกว่า มูลค่า ๑ บาท จึงได้ออกพระราชบัญญัติเพิ่มเติม พ.ศ.๒๔๖๑ ให้เสนาบดีกระทรวงพระคลังมหาสมบัติผลิตธนบัติชนิด ราคา ๑ บาทได้ ตามที่เห็นสมควร จึงได้มีการพิมพ์ธนบัตรราคา ๑ บาท ออกมา ๕ รูป ในปี พ.ศ.๒๔๖๒ , ๒๔๖๓ , ๒๔๖๔ , ๒๔๖๕ , และ พ.ศ.๒๔๖๗ ตามลำดับ


ธนบัตรชนิดราคา ๕๐ บาท รุ่นแรกออกใช้เมื่อไป พ.ศ.๒๔๖๑ ตามความต้องการธนบัตรที่เพิ่มมากขึ้นมีอยู่ ๒ รุ่นออกในปีเดียวกัน