| ย้อนกลับ |

เมืองละโว้

            เมืองละโว้ที่เรารู้จักกันดีก็คือ จังหวัดลพบุรีในปัจจุบัน  ผมไม่ได้เกิดที่ลพบุรีแต่อยู่ในลพบุรีนานพอ ๆ กับอยู่ในกรุงเทพ ฯ ทั้งนี้เพราะเมื่อปี พ.ศ.๒๔๘๑  บิดาของผมซึ่งเป็นนายทหารอากาศเป็นเหล่าช่างอากาศ ได้ย้ายไปรับราชการที่กองบินน้อยที่ ๔ ตั้งอยู่ที่โคกกระเทียม อยู่ติดกับกองบินน้อยที่ ๒ ซึ่งอยู่อีกฟากหนึ่งของภูเขาและทั้งสองหน่วยบินก็จะอยู่ติดกับทหารปืนใหญ่ของกองทัพบก ทหารปืนใหญ่กับทหารอากาศช่วยกันสร้างโรงเรียนให้ลูกหลานทหารได้เรียนกัน รวมทั้งลูกหลานพลเรือนด้วย ชื่อโรงเรียนสองเหล่าสร้าง  ปัจจุบันโรงเรียนสองเหล่าสร้าง กองทัพบกอุปถัมภ์ได้จัดตั้งขึ้นเมื่อ พ.ศ.๒๔๘๐ ส่วนผมมาเข้าเรียนเมื่อ พ.ศ.๒๔๘๑ และศิษย์เก่ารุ่นเดียวกันนี้ที่ถือว่าได้เป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ ระดับผู้นำประเทศมาแล้วก็คือ "บิ๊กจ๊อด" ซึ่งท่านหนีผมไปเรียบร้อยแล้ว และอีกท่านหนึ่งก็เป็นพลเอกเช่นเดียวกัน นอกจากนี้ยังมีศิษย์รุ่นเก่ารุ่นหลัง ๆ เป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่กันอีกมากมาย จึงน่าภูมิใจสำหรับโรงเรียนที่เมื่อ ๒๔๘๐ นั้นอยู่เกือบจะกลางป่า   ซึ่งสมัยผมเรียนอยู่นั้นยังทันได้เห็น "รถถ่อ" คือรถเหมือนรถถ่อของรถไฟ ที่ใช้ไม้ถ่อค้ำให้รถวิ่งไปข้างหน้า  ผู้โดยสารจะต้องช่วยถ่อด้วย ส่วนผมยังเด็กไม่ต้องถ่อนั่งเฉย ๆ อย่าให้ร่วงลงไปก็แล้วกัน เขาวางรางรถถ่อจากสถานีรถไฟโคกกระเทียม ผ่านทหารปืนใหญ่ ไปสิ้นสุดที่เชิงเขาในศูนย์การทหารปืนใหญ่  เดี๋ยวนี้ถนนสายรถถ่อวิ่งนี่กลายเป็นสี่เลนไปเกือบหมดแล้ว คือถนนที่ชื่อว่า พหลโยธิน  ซึ่งหลายท่านอาจจะไม่รู้จักแล้วว่า ถนนพหลโยธินที่แท้จริงนั้นคือสายไหน ผ่านตรงไหนบ้าง ผมขอชี้แจงฉบับย่อคือถนนที่มาจากกรุงเทพ ฯ ผ่านบางเขน หลักสี่ ดอนเมือง ไปรังสิต บางตอนก็ถูกทับด้วยวิภาวดีรังสิตไปแล้ว พอพ้นรังสิตก็จะไปผ่านวังน้อย สระบุรี ไปผ่านลพบุรีตรงวงเวียนที่มีพระบรมราชาอนุสาวรีย์สมเด็จพระนารายณ์มหาราช แล้วจะเลี้ยวขวาไปผ่านทหารปืนใหญ่ หักซ้ายไปผ่านเขาพระงาม หักขวาไปโคกสำโรง หักซ้าย (ผมใช้คำว่าหักเพราะถนนหักข้อศอกเลยทีเดียว) ไปตาคลี ไปพบกับถนนสายเอเซียที่ทางแยกสู่ชัยนาท ไปนครสวรรค์ ไปกำแพงเพชร ตาก เถิน ลำปาง พะเยา เชียงราย แม่สาย สิ้นสุดทางของถนนพหลโยธิน
            เวลานี้ใครไปลำปางไม่มีใครวิ่งไปตามสายนี้แล้ว วิ่งมาถึงกิโลเมตร ๕๔ ที่ประตูน้ำพระอินทร์ก็เลี้ยวซ้ายไปอยุธยา อ่างทอง สิงห์บุรี ชัยนาท ได้เลยแและเมื่อถึงเถินหากเป็นเมื่อก่อนจะไปเชียงใหม่ต้องหักซ้ายไปลี้ ไปป่าซาง ลำพูน เชียงใหม่ แต่เดี๋ยวนี้พอถึงอำเภอเถินก็ตรงไปลำปางแล้วออกไปเชียงใหม่ได้ จากเชียงใหม่ก็ไปเชียงรายได้โดยไม่ต้องย้อนกลับมาลำปางอีก ขออภัยที่มาลำดับเส้นทางให้ทราบ เพราะเที่ยวกับผมต้องชำนาญเส้นทาง ผมขับรถด้วยตัวเองมาตั้งแต่หนุ่มจนกระทั่งทุกวันนี้วนประเทศไทยหลายรอบแล้ว
            ทำไมเรียกว่าเมืองละโว้ เพราะนักโบราณคดีบอกว่า ลพบุรีนั้นเป็นเมืองเก่าแก่ มีมนุษย์อยู่มานานตั้งหมื่นปีมาแล้ว เอากันแค่พบเจอหลักฐานกันแน่ ๆ ก็ประมาณ ๓,๕๐๐ ปี หากลำดับเหตุการณ์เกี่ยวกับเมืองละโว้คงจะได้ดังนี้
               ตั้งแต่ พ.ศ.๑๑๐๐ เริ่มปรากฏศิลปะแบบทวารวดี ไปจนถึง พ.ศ.๑๖๐๐ จึงเสื่อม
                        พ.ศ.๑๓๐๐ ลวะปุระหรือละโว้ เป็นศุนย์กลางแห่งหนึ่งของศิลปะทวารวดี
                        พ.ศ.๑๓๑๑  พระนางจามเทวี เสด็จจากละโว้ไปครองเมืองหริภุญชัยหรือลำพูน
                        พ.ศ.๑๕๐๐  ขอมสร้างปรางค์แขก (ปัจจุบันบูรณะแล้วอยู่กลางเมืองลพบุรี)
                        พ.ศ.๑๕๖๕  ขอมแผ่อิทธิพลเข้าลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา พบจารึกสมัยสุริยวรมันที่ ๑ ที่ศาลสูงลพบุรี
                        พ.ศ.๑๖๕๖  พระเจ้าสุริยวรมันที่ ๒ สร้างนครวัดที่เสียมราฐ
                        พ.ศ.๑๗๒๔  พระเจ้าชัยวรมันที่ ๗ สร้างนครธม ที่เมืองเสียมราฐ ให้จารึกลงในปราสาทพระขรรค์ เมืองพระนครกล่าวถึงพระพุทธรูป "ชยพุทธมหานาถ" ที่พระองค์โปรดให้นำมาประดิษฐานที่ลพบุรีและเมืองอื่น ๆ
            ในการแกะสลักภาพที่ระเบียงปราสาทนครวัดนั้นมีอยู่ภาพหนึ่ง ซึ่งมองดูก็รู้ว่าทหารไทย ภาพนั้นคือภาพของทหารละโว้ ที่ยกไปช่วยขอมรบกับจาม (ญวน)  ผมไปยืนมองภาพนี้ที่นครวัดอยู่นานพอสมควร เพราะทหารในภาพร่าเริงกันเหลือเกิน ไม่มีลักษณะเป็นทหารเกณฑ์ของเมืองขึ้นเลย แสดงว่าละโว้เวลานั้นมีอำนาจ มีอิทธิพลอาจจจะทัดเทียมกับขอมใน "พระนคร" เลยทีเดียว เรียกว่าไปรบอย่างไปช่วยมิตร  ดังนั้นเท่าที่ผมสรุปมาได้นี้ ก็แสดงว่า ขอมมามีอิทธิพลในลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาและถือเอาละโว้ ในอดีตหรือลพบุรีในปัจจุบันเป็นศูนย์กลางของขอมในลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา  ผมจึงขอเรียกเมืองลพบุรีในตอนนี้ว่าเมืองละโว้ เพราะเป็นเมืองที่ขอมเข้ามามีอิทธิพลอยู่นาน ขอมนั้นพอหลังสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ ๗ ซึ่งเป็นนักสร้างตัวยงก็เริ่มเสื่อมลงอย่างรวดเร็ว จนในที่สุดขอมก็ถึงขั้นสูญพันธ์ไปเลยทีเดียว เหมือนอิตาลีไม่มีชาวโรมัน การขุดค้นแหล่งโบราณสถานที่ฮือฮากันมาก คือการขุดพบแหล่งฝังศพในบริเวณศูนย์การทหารปืนใหญ่ ซึ่งอยู่ชายเขาพระงาม ซึ่งแสดงให้เห็นว่าคนโบราณเหล่านี้ มีความเจริญในทางเทคนิควิทยาสูง เพราะมีเครื่องใช้ที่ทำด้วยโลหะที่มีรูปร่างและเทคนิคในการทำสูง ไปชมได้ในพิพิธภัณฑ์ของเมืองลพบุรี
            ผมจะเล่าถึงโบราณสถานเมืองละโว้ให้ทราบ  เริ่มกันตั้งแต่ยุคของทวาราวดีก่อน คงจะต้องเริ่มต้นที่ "ศาลพระกาฬ" หรือชาวบ้านเรียกกันว่า "ศาลสูง" ใครไปลพบุรีหากมาตามเส้นทางถนนพหลโยธิน ก็จะต้องมาผ่านวงเวียนพระบรมราชานุสาวรีย์ สมเด็จพระนารายณ์มหาราช (เลี้ยวขวาไปโคกสำโรง) ตรงต่อไปก็จะผ่านวงเวียนสระแก้ว (ทั้งสองวงเวียนนี้มีชื่เป็นทางการ) ตรงต่อไปอีกก็จะเข้าเมือง แต่ก่อนที่จะข้ามทางรถไฟสายเหนือ ก็จะต้องผ่านวงเวียน ซึ่งเป็นที่ตั้งของศาลพระกาฬไปก่อน ศาลได้รับการพัฒนางดงามแล้ว ไม่เหมือนสมัยที่ผมยังเป็นเด็ก ๆ นั้นใกล้จะพัง มีแต่ลิง ปัจจุบันสวย  แต่ลิงคงเยอะตามเคย
            ศาลพระกาฬ  เป็นที่ประดิษฐานของเจ้าพ่อศาลพระกาฬ สิ่งศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองของลพบุรี ซึ่งความจริงก็คือพระนารายณ์สี่กรสลักศิลา  เดิมไม่มีเศียรและกร ต่อมาจึงมีการนำเศียรและกรมาต่อให้ แต่อีกสองพระกรยังไม่ได้ต่อเติมจนถึงปัจจุบันนี้
            วัดนครโกษา  เมืองลพบุรีนั้นมีทั้งพุทธและพราหมณ์ ซึ่งละโว้คือเมืองที่ขอมมีอิทธิพลมาก่อน  ดังนั้นหากกษัตริย์ขอมนับถือศาสนาใด ก็ย่อมแผ่เข้ามายังดินแดนที่ขอมมีอิทธิพลด้วย  ก่อนสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ ๗ ขอมนับถือพราหมณ์ สิ่งก่อสร้างต่าง ๆ จึงไปทางพราหมณ์ ปราสาทนครวัด เป็นพราหมณ์ แต่พอมาปราสาทนครธม (ทั้ง ๒ ปราสาทอยู่ในเสียมราฐ) กลับเป็นพุทธ เพราะพระเจ้าชัยวรมันที่ ๗ นับถือศาสนาพุทธอย่างเคร่งครัด  สมัยโอรสของท่านเลิกนับถือพุทธกลับทำลายหันไปนับถือพราหมณ์ใหม่ เป็นผลให้ขอมอ่อนกำลังจนสิ้นชาติ  ดังนั้นโบราณวัตถุของละโว้จึงมีทั้งขอมและพราหมณ์  วัดนครโกษา อยู่ติดกับสถานีรถไฟ ได้ปรับปรุงองค์ปรางค์แล้วเป็นวัดสมัยทวารวดี อิฐที่ใช้สร้างจะมีขนาดใหญ่กว่าอิฐของสมัยอยุธยา มีแกลบข้าวเหนียวในเนื้ออิฐ  และใช้ดินเหนียวสอเชื่อมอิฐแต่ละก้อน วัดนครโกษามาขุดแต่งกันเมื่อ พ.ศ.๒๕๓๐ ได้พบหลักฐานสถูปและลวดลายปูนปั้นสมัยทวารวดี ยังอยู่ข้างใต้ตัวสถูป เป็นการชี้ว่าในสมัยทวรวดีมาก่อน  แล้วมาถูกเปลี่ยนแปลงเป็นเทวสถานของขอมในยุคหลัง มาต่อเติมกันใหม่ในสมัยอยุธยา



            ตรงกันข้ามคือวัดพระมหาธาตุ  ซึ่งไม่ใช่ยุคละโว้ ผมขอกระโดดข้ามไปก่อน แต่ท่านที่ไปเที่ยวชมโบราณสถานละโว้หรือลพบุรี ไม่ต้องโดดข้ามไปไหนไปชมเสียเลย
            ตรงข้ามศาลพระกาฬ เยื้องทางขวามือคือ "ปรางค์สามยอด" สัญลักษณ์ของเมืองลพบุรี ปรางค์สามยอดสร้างอยู่บนเนินสูง มีปรางค์สามองค์ และมีทางเดินเชื่อมระหว่างปรางค์ทั้ง ๓ องค์ ปรางค์องค์กลางเป็นปรางค์ประธาน ซึ่งจะสูงกว่าปรางค์ทางด้านทิศเหนือ และทิศใต้ ซึ่งมีขนาดเล็กและต่ำกว่า องค์ปรางค์เป็นศิลปะลพบุรี หรือจะเรียกว่าปรางค์แบบเขมรก็ได้ ไม่สูงชลูดแบบปรางค์ไทย สร้างด้วยศิลาแลงไม่สอปูน และสันนิษฐานกันว่าต้องสร้างในสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ ๗ เพื่อเป็นที่ประดิษฐานรูปเคารพ ในพระพุทธศาสนาฝ่ายมหายาน คือปรางค์องค์กลางประดิษฐานพระรูปนาคปรกทรงเครื่อง องค์ทิศเหนือประดิษฐานพระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร องค์ทิศใต้ประดิษฐานนางปรัชญาปรมิตา "เทพีแห่งความเฉลียวฉลาด"
            ปรางค์แขก  เดินเลยไปจากปรางค์สามยอดสัก ๑๐๐ เมตร กลายเป็นวงเวียนกลางเมือง เป็นโบราณสถานแบบขอมอีกแห่งหนึ่ง ที่ได้รับการบูรณะแล้ว
            ศิลปะขอมนั้น สมเด็จเจ้าพระยาดำรงราชานุภาพ โปรดให้เรียกว่าศิลปะลพบุรี เก่าแก่ก่อนที่จะไปสุโขทัย อยุธยา ฯ ผมคงพาชมได้แค่นี้  นอกนั้นน่าจะไม่ใช่ศิลปะลพบุรีที่ขอมสร้าง และก็น่าจะพิจารณาได้อีกว่า ขอมคงไม่ยกโขยงช่างขอมมาจากเมืองขอม ก็คงสั่งสร้างแล้วก็สร้างด้วยช่างไทยนี่แหละ แต่แบบของขอม
            ผมขอทบทวนเส้นทางไปลพบุรีไว้ก่อน ที่จะพาไปชมเมืองลพบุรี ที่เขียนมาถือว่าเป็นตอนของเมืองละโว้ ต้องขออีกตอนเป็นตอนเมืองลพบุรี
            เส้นทางหลัก  คือ ที่ได้กล่าวมาแล้วว่าไปตามสายพหลโยธิน หากไปจากกรุงเทพ ฯ ก็ไปตามถนนวิภาวดีก่อนจนถึงรังสิต ก็เข้าพหลโยธินไปผ่านวังน้อย หินกอง สระบุรี พระพุทธบาท (ก่อนเข้าเมืองมีทางเลี่ยงเมืองไปสิงห์บุรีได้) ตรงต่อไปจนถึงพระบรมราชานุสาวรีย์สมเด็จพระนารายณ์มหาราช ตรงวงเวียนนี้จะเป็นที่ตั้งของศาลากลางจังหวัดและอำเภอเมือง  หากตรงต่อไปก็จะเข้าเมืองผ่านวงเวียนสระแก้วซึ่งเป็นที่ตั้งของโรงภาพยนต์ทหารบกที่เก่าแก่ ๖๕ ปี และสวนสัตว์ซึ่งตั้งมานานพอ ๆ กับโรงภาพยนต์ทหารบก  เจ้าลิงไมค์พำนักอยู่ที่นี่ เจ้าไมค์ตายตอนผมเขียนต้นฉบับเห็นเขาจัดพิธีรดน้ำทรากเจ้าไมค์ก็แปลกดีพอ ๆ กับเลี้ยงโต๊ะจีนลิง  ลิงชอบกล้วยมากกว่าหอยจ๊อแน่ ๆ
            เส้นทางที่สอง  ระยะทางใกล้กว่าร่วม ๒๐ กิโลเมตร แต่เป็นถนน ๒ เลน รถสวนกันได้ ใครขับรถแบบสบาย ๆ น่าจะมาเส้นนี้ผมไปเสมอ รถไม่มากวิ่งเลาะริมคลองชลประทานไป เริ่มต้นจากประตูน้ำพระอินทร์ กม.๕๔ ก็เลี้ยวซ้ายผ่านอยุธยา เลยไปสัก  ๑๓ กม.จะมีทางแยกขวา (ความจริงต้องเลี้ยวซ้ายข้ามสะพาน) ไปบางปะหัน เลี้ยวขวาวิ่งไปชนคลองชลประทาน แล้ววิ่งเลาะเรียบริมคลองไปเรื่อย ผ่านสี่แยกเจ้าปลุกมีร้านอาหารอร่อยก่อนถึงสี่แยกคือ คลองบุญ เลยไปคือเจ้าปลุกปลาเผา เลาะริมคลองเรื่อยไปอีกผ่านวัดยาง มีพิพิธภัณฑ์เรือ เลาะริมคลองเรื่อยไปจนไปโผล่ที่ทางแยกซ้ายไปวงเวียนสระแก้ว
            เส้นที่สาม  ซ้ำกับเส้นแรก แต่มาเข้าลพบุรีเมื่อถึงทางแยกเข้าท่าวุ้ง
            เส้นที่สี่  ซ้ำกับเส้นที่สาม แต่มาแยกเข้าลพบุรีเมื่อถึงทางแยกเข้าสิงห์บุรี
            สมัยที่ผมยังรับราชการอยู่ที่จังหวัดนครศรีธรรมราช อำเภอทุ่งสงนั้น ผมได้รับคำสั่งให้เป็นผู้จัดตั้งร้านสหกรณ์กองทัพภาคที่ ๔ ขึ้นในค่ายทหารทุ่งสง  เมื่อจัดตั้งแล้วผมก็ต้องเป็นผู้จัดการด้วย จากปี พ.ศ.๒๕๒๔ จนถึง พ.ศ.๒๕๒๙ ก็ได้รับการคัดเลือกเป็นร้านสหกรณ์ดีเด่นประเภทร้านค้าของจังหวัด พออีกปีก็ได้รับการคัดเลือกเป็นร้านสหกรณ์ดีเด่นระดับชาติ ประเภทร้านค้า  พอวันที่ ๑๑ พฤษภาคม ๒๕๓๐ ผมก็ได้ไปรับพระราชทานโล่รางวัลจากพระบาทสมเด็จพรเจ้าอยู่หัว ที่ท้องสนามหลวงในวันทำพิธีพืชมงคล  งานหนึ่งของสหกรณ์ร้านค้าได้เปิดร้านอาหาร ผมได้ตั้งชื่อว่าร้านแก้วเจ้าจอม ตามชื่อต้นแก้วเจ้าจอมที่ผมยกกระถางเอาไปปลูกลงดินไว้หน้าสหกรณ์ เลยตั้งชื่อห้องอาหารตามชื่อต้นไม้  แก้วเจ้าจอมคือไม้ดอกที่รัชกาลที่ ๕ นำมาจากอินโนนีเซีย และพระราชทานนามตามนามของเจ้าจอมแก้ว ดอกสีน้ำเงินสวยมาก แต่ไม่ค่อยออกดอกง่าย ๆ ห้องอาหารแก้วเจ้าจอมมีชื่อเสียงมาก  แต่พอผมย้ายจากมาลูกน้องเก่าย้ายตามมาแยะ ส่วนมากจะกลับมาอยู่ลพบุรี  แม่ครัวเอกของแก้วเจ้าจอมก็ย้ายตามสามีมาอยู่ลพบุรีด้วย และมาตั้งร้านอาหารเล็ก ๆ ขายอาหารปักษ์ใต้ขนานแท้  ก็ไม่แท้ได้อย่างไร คุณเธอเป็นชาวนครศรีธรรมราช โดยกำเนิด แถมมารดายังตามมาช่วยทำอาหารอีก จึงเกิดร้านอาหารปักษ์ใต้ขนานแท้ขึ้นในเมืองลพบุรี ผมไปพบเข้าโดยบังเอิญ ชิมแล้วอาหารอร่อยเสียยิ่งกว่าตอนเป็นแม่ครัวที่ร้านสหกรณ์เสียอีก แนะให้เขาพัฒนาร้านให้ดีขึ้นแล้วตั้งชื่อให้ว่า แก้วเจ้าจอม
            ร้านแก้วเจ้าจอม  อาหารปักษ์ใต้ขนานแท้ แต่ตั้งอยู่เมืองลพบุรี มีเส้นทางไปหาร้านดังนี้ ถ้ามาจากกรุงเทพ ฯ ก็วิ่งมาจนชนราชานุสาวรีย์สมเด็จพระนารายณ์มหาราช แล้วเลี้ยวขวาไปทางโคกสำโรง เลี้ยวขวาแล้ววิ่งไปสัก ๕๐๐ เมตร จะพบสี่แยกมีไฟสัญญาณให้เลี้ยวขวา (ถนนเส้นนี้มีร้านอาหารขายมากอร่อย ๆ แยะด้วย) เลี้ยวขวาวิ่งไปประมาณ ๕๐๐ เมตร ร้านแก้วเจ้าจอม อยู่ทางขวา  เดี๋ยวนี้สร้างเป็นศาลาใหญ่ ๒ ศาลาอยู่ติดกัน อยู่หน้าบ้าน มีป้ายมองเห็นได้ชัด ร้านอยู่ทางขวามือ จะเข้าไปนั่งกินข้าวแกงจานเดียวหรือไปซื้ออาหารใต้ในตู้กระจกที่มีมากมายเกินกว่า ๑๐ อย่าง หรืออิ่มแล้วหรืออีกทียามเช้าจะไปชี้เอาในหม้อใหญ่ เพื่อซื้อแกงถุงกลับบ้านก็ได้ทั้งสิ้น
            ปลาทับทิมสามรส ถ้าจะเป็นใต้ก็ตอนที่รสของเขาจัด สีพริกแดงสดน่ากินนัก
            ผักสดที่ยกมาให้ เรียกว่าผักเหนาะ นับทีไรเกิน ๑๐ ทุกที ถั่วฝักยาว มะเขือ แตงกวา ใบมันปู ผักหวาน ใบเหนียง (มีบางวัน) ลูกฉิ่ง ใบมะกอก ใบแมงลัก ผักกะเฉด ฉั่วพู ใบสะระแหน่ ฯ จัดผักใส่จานมาสวย สดน่ากินเหลือประมาณ อาหารใต้จะมีรสเผ็ดอร่อย ต้องกินกับผักสด
            หางหมูตุ๋นยาจีน ใส่เห็ด ใส่ยาจีน สับหางหมูเป็นท่อนเอาไปตุ๋นซดร้อน ๆ วิเศษนัก กลิ่นหอมด้วย
            แกงเผ็ดกระดูกหมู  ถือว่าเป็นอาหารที่จะขาดไม่ได้ถ้ามาชิมที่ร้านนี้ รสจัดเผ็ดหน่อย ๆ ราดข้าวจะอร่อยนัก ตักข้าวเข้าปากแล้วตามด้วยผักสด
            แกงเผ็ดฟัก แกงกะทิแกงกับไก่ ราดข้าวร้อน ๆ จะตามด้วยน้ำปลาพริกสักนิดก็ดี
            ปลาดุกหมักมิ้น หรือปลาดุกหมักขมิ้น  จานนี้อย่าข้ามไป เขาจะเอาปลาดุกไปหมักขมิ้นเสียก่อนแล้วจึงเอามาชุบแป้งทอด แป้งกรอบ หอมกลิ่นขมิ้น หอมอ่อน ๆ จะกินกับข้าวหรือมีน้ำพริกด้วยก็ดีทั้งนั้น
            กลัวว่ามีแต่อาหารเผ็ด ก็สั่งไข่พะโล้ หรือไข่ลูกเขยมาแนม
            เขายังมีข้าวยำปักษ์ใต้หากินยาก และข้าวหมกไก่ ข้าวสีเหลืองอ่อน หอมกลิ่นผงกะหรี่ มีหอมเจียวโรยหน้า แตงกวาวางเคียงและไก่ชิ้นโต ข้าวหมกไก่อิสลามเมืองนครศรีธรรมราชนั้นมีชื่อ
            ปิดท้ายด้วยขนมหวาน หมุนเวียนไป แต่วันนี้หมดเขาเลยชวนชิมไอศครีม มีทั้งซ๊อคโกแล็ก รวมมิตร กาแฟ เผือก บลูเบอร์รี่ มะนาวและไม่ควรพลาด เมื่อมาถึงขอให้สั่งน้ำผลไม้ที่ครอบครัวทหารช่วยกันทำมาส่งไว้ปราศจากสารกันบูด เรียกว่าทำกันสด ๆ สะอาดอร่อยชื่นใจ แก้เผ็ด ได้แก่น้ำฝรั่ง น้ำข้าวโพด น้ำมะนาว น้ำมะพร้าวของเขาเด็ดจริง ๆ

----------------------------------


| ย้อนกลับ | บน |