เรานี้เกิดมาแล้วชาติหนึ่ง	ควรคำนึงถึงชาติศาสนา
ไม่ควรให้เสียทีที่เกิดมา	ในหมู่ประชาชาวไทย
แม้ใครตั้งจิตคิดรักตัว	จะมัวนอนนิ่งอยู่ไฉน
ควรจะร้อนอกร้อนใจ	เพื่อให้พรั่งพร้อมทั่วตน
ชาติใดไร้รักสมัครสมาน	จะทำการสิ่งใดก็ไร้ผล
แม้ชาติย่อยยับอับจน	บุคคลจะสุขอยู่อย่างไร

ใครมาเป็นเจ้าเข้าครอง	คงจะต้องบังคับขับไส
เคี่ยวเข็ญเย็นค่ำกรำไป	ตามวิสัยเชิงเช่นผู้เป็นนาย
เขาจะเห็นแก่หน้าค่าชื่อ	จะนับถือพงศ์พันธุ์นั้นอย่าหมาย
ไหนจะต้องเหนื่อยยากลำบากกาย	ไหนจะอายทั่วทั้งโลกา

เพราะฉะนั้นชวนกันสวามิภักดิ์	จงรักร่วมชาติศาสนา
ยอมตายไม่เสียดายชีวา	เพื่อรักษาอิสระคณะไทย
สมานสามัคคีให้ดีอยู่	จะสู้ศึกศัตรูทั้งหลายได้
ควรคิดจำนงจงใจ	เป็นไทยจนสิ้นดินฟ้า

ขอร่ำรำพรรณบรรยาย	ความคิดเครื่องหมาย
แห่งสีทั้งสามงามถนัด
ขาวคือบริสุทธิ์ศรีสวัสดิ์	หมายพระไตรรัตน์
และธรรมะคุ้มจิตไทย
แดงคือโลหิตเราไซร์	ซึ่งยอมสละได้
เพื่อรักษาชาติศาสนา
น้ำเงินคือสีโสภา	อันจอมประชา
ธโปรดเป็นของส่วนองค์
จัดริ้วเข้าเป็นไตรรงค์	จึ่งเป็นสีธง
ที่รักแห่งเราชาวไทย
ทหารอวตารนำไป	ยงยุทธวิชัย
วิชิตก็ชูเกียรติสยาม

ค รักราช จงจิตน้อม	ภักดี ท่านนา
รักชาติ์ กอบกรณีย์	แน่วไว้
รักศาสน์ กอบบุญตรี	สุจริต ถ้วนเทอญ
รักศักดิ์ จงจิตให้	โลกซร้องสรรเสริญ ฯ

ค ยามเดินยืนนั่งน้อม	กะมล
รำลึกถึงเทศตน	อยู่ยั้ง
เปนรัฏฐะมณฑล	ไทยอยู่ สราญฮา
ควรถนอม แน่นตั้ง	อยู่เพี้ยงอวสาน ฯ

ค ใครรานใครรุกด้าว	แดนไทย
ไทยรบจนสุดใจ	ขาดดิ้น
เสียเนื้อเลือดหลั่งไหล	ยอมสละ สิ้นแล
เสียชีพไป่เสียสิ้น	ชื่อก้องเกียรติงาม ฯ

ค หากสยามยังอยู่ยั้ง	ยืนยง
เราก็เหมือนอยู่คง	ชีพด้วย
หากสยามพินาศลง	ไทยอยู่ ได้ฤา
เราก็เหมือนมอดม้วย	หมดสิ้นสกุลไทย ฯ

ราชานะเรศะวะระทรง	ทศะพิธมหาธรรม์
ถึงแม้จะมีพละประจัน	ก็ประลาศประลัยลาน

ทานัม์ (ทานํ)
หนึ่งท้าวประกอบมะนะสะเอื้อ	อนุเคราะหะอวยทาน
เพื่อชนนิกรสุขะสะราญ	ฤติเพื่อบ่ยากจน
ศีลัม์ (สีลํ)
หนึ่งคือประพฤติศุภะสำรวม	จิตะมุ่งมะนูญผล
ทรงศีละสังวระวิมล	ธุระมุ่งเสวยสวรรค์
ปะริต์ยาคัม์ (ปริจ์จาคํ)
หนึ่งเอื้ออำรุงสมณพรหมณ์	และประดิษฐหิตานันท์
โรงเรียนสะพานและคฤหะอัน	ชนใช้จะพึงประสงค์
อาช์ชะวัม์ (อาช์ชวํ)
หนึ่งมีกะมลวิมละใส	หฤทัยธซื่อตรง
เป็นนิตย์นิรันดะระธำรง	สุจริต ณ ไตรทวาร
มาร์ทวัม์ (มัท์ทวํ)
หนึ่งคือหะทัย บ่ มิกระด้าง	บ่ มิพึงจะรุนราญ
บ่ ถือพระองค์สมะสะมาน	มนะน้อยนิยมชม
ตปัม์ (ตปํ)
หนึ่งเผากิเลสะอกุศล	มละกลั้ว ณ อารมณ์
ด้วยการบำเพ็ญพิระอุดม	วรศาสะโนบาย
อโก์รธัม์ (อโกธํ)
หนึ่งแม้จะมีมะนุษปอง	ประติปักษะมุ่งร้าย
เมตตาธิธรรมะวิธิหมาย	ชะนะด้วยอะเวรา
อวิหํสนัม์ (อวิหีสํ)
หนึ่งท้าว บ่ ปองมะนะจะเบียฬ	นรพึ่งพระเดชา
ป้องปกพะศกนิกรนา	คะระแม้นปิโยรส
ก์ษาน์ติม์ (ขัน์ติ)
หนึ่งแม้นจะมีธุระรำคาญ	หฤทัยก็ออมอด
ยามควรก็ทรงกรุณะงด	คุรุทัณฑะอาญา
อวิโรธนัม์ (อวิโรธนํ)
หนึ่งคงธำรงนิติประวัติ	วรยุกติธรรมา
ทรงงำพิภพดิลกกะผา	ศุกะแม้นมะนูเดิม
ขุนใดดำรงสุทศธรรม	มะกุศลก็ส่งเสริม
บุญญาธิการะก็จะเพิ่ม	พะหุพร บ่ วายวัน

พระนลคำหลวง

พระร่วง

ที่ท่านเชิญเราขึ้นครองราชย์	เถลิงอาสน์สุโขทัยสโมสร :
เราจะประศาสน์การนคร	ให้ประชานิกรสุขสราญ
ซึ่งท่านให้อิสริยยศ	เรามิอาจหาพจน์พอตอบท่าน ;
ขอแต่ให้เสนาพฤฒาจารย์	สมัครสมานสามัคดี .
อย่าเห็นแก่ตัวมัวพะวง	ลุ่มหลงฤศยาไม่ควรที่ ;
อย่าต่างคนต่างแก่งกันแย่งดี ;	อย่าให้ช่องไพรีที่มุ่งร้าย .
แม้เราฤศยากันและกัน	ไม่ช้าพลันจะพากันฉิบหาย ;
ระวังการยุยงส่งร้าย ,	นั่นแหละคือเครื่องทำลายสามัคคี .
คณะใดศัตรูผู้ฉลาด	หมายมาดทำลายให้เร็วรี่ ,
ก็ยุแยกให้แตกสามัคคี ,	เช่นกษัตริย์ลิชชวีวงศ์โบราณ .
พราหมณ์ผู้เดียวรับใช้ไปยุแหย่	สาระแนยุญาติให้แตกฉาน ,
จนเวลาศัตรูอู่ไปราญ	มัวเกี่ยงกันเสียการ , เสียนคร.
ฉนั้นไซร้ขอไทยจงร่วมรัก ,	จงร่วมสมัครสโมสร ,
เอาไว้เผื่อเผื่อมีไพรีรอญ	จะได้สู้ดัสกรด้วยเต็มแรง .
ไทยรวมกำลังตั้งมั่น	จะสามารถป้องกันขันแข็ง ,
ถึงแม้ว่าศัตรูผู้มีแรง	มายุทธแย้งก็จะปะลาศไป .
ขอแต่เพียงไทยเราอย่าผลาญญาติ ;	ร่วมชาติร่วมจิตเป็นข้อใหญ่ ;
ไทยอย่ามุ่งร้ายทำลายไทย	จงพร้อมใจพร้อมกำลังระวังเมือง .
ให้นานาภาษาเขานิยม	ชมเกียรติยศฟูเฟื่อง ;
ช่วยกันบำรุงความรุ่งเรือง ,	ให้ชื่อไทยกระเดื่องทั่วโลกา .
ช่วยกันเต็มใจใฝ่ผดุง	บำรุงทั้งชาติศาสนา ,
ให้อยู่จนสิ้นดินฟ้า ;	วัฒนาเถิดไทย , ไชโย !

โขลงช้างย่อมมีพญาสาร	ครอบครองบริวารทั้งหลาย
ฝูงโคขุนโคก็เป็นนาย	มุ่งหมายนำพวกไปหากิน
ฝูงหงษ์มีเหมราชา	สกุณามีขุนปักษิณ
เทวายังมีสักรินทร์	เป็นปิ่นเทวันชั้นฟ้า
เผ่าชนจะตั้งเป็นคณะ	จะต่างคิดเกะกะตามประสา
จะอยู่ได้ดีกี่เวลา	ดูน่าจะยับอับจน
จำเป็นต้องมีหัวหน้า	กะการบัญชาให้เป็นผล
กองทัพบริบูรณ์ผู้คน	ไม่มีจุมพลจะสู้ใคร

..........