กลบทสุภาษิต

---

| ย้อนกลับ | หน้าต่อไป |

   พระจันทร์ทรงกรด

ลำบากก่อน    ก่อนทำ     เห็นลำบาก	หวนเหียนคิด    คิดหาก    จักหวนเหียน
ผ่อนเพียรทำ    ทำไปก่อน    ค่อยผ่อนเพียร	ปลงใจนึก    นึกอย่าเวียน    เปลี่ยนปลงใจ
ประกอบการ    การอย่าละ    ที่ประกอบ	นิสัยผล    ผลก็ตอบ    ตามนิสัย
เป็นไปตาม    ตามเช่น    ที่เป็นไป	สำเนากล่าว    กล่าวไว้    ฟังสำเนา
จักกลิ้งคก    คกหนัก    หากจักกลิ้ง	ภูเขาสูง    สูงก็จริง    แต่ภูเขา
ใจเราเพียร    เพียรให้เข้า    แน่ใจเรา	ตรึกตรองใจ    อย่าใจเบา    พึงตรึกตรอง

   อักษรสังวาส

อย่าฝ่าฝ่าย    หมายเกิน    กำเริบเอิบ	อ้างข้างเติบ    มิได้ตรึก    ตริสนอง
เห็นเช่นได้    ใฝ่ด้วยข้าง    ลำพองปอง	ไม่ไตร่ตรอง    ดูให้สิ้น    นุสนธ์ยล
จักหักโหม    โจมเข้าจับ    ด้ามพร้าง่า	ตั้งจังก้า    หักด้วยเข่า    จงยลผล
ควรครวญใคร่    อย่าให้ป่วย    สกนธ์ตน	ชอบสอบค้น    เสียให้แจ้ง    แห่งการงาน
แม้แน่ใจ    ใครฟัง    พินิจกิจ	ถ้าว่าผิด    แล้วอย่าเพ่อ    บรรหารขาน
เหมือนเยื้อนแถม    แย้มโทษ    ประจานปาน	จงปลงจิต    คิดอย่าหาญ    แต่เดียวเจียว

   ธงนำริ้ว

ช้าช้านึก    ตรึกไตร่ตรอง    ให้ต้องกิจ	ค่อยค่อยคิด    คาดควร    คำนวณเฉลียว
ดูดูก่อน    ผ่อนให้สม    ที่กลมเกลียว	จริงจริงแท้      แน่เจียว    อย่าวางใจ
หมั่นหมั่นคิด    ที่ในกิจ    ประกอบก่อ	ตรองตรองข้อ    เสียให้ควร    ที่ขานใข
รอรอรั้ง    สังเกตผล    เลศกลใน	อ่อนอ่อนไว้    ดีกว่ากล้า    อย่าแรงรัน
คล้ายคล้ายคำ    ร่ำว่า    เหมือนฆ่าช้าง	แท้แท้ทาง    หวังเอางา    เท่านั้นนั่น
เหมือนเหมือนกิจ    น้อยจ่าย    ใช้ทุนอัน	มากมากครัน    คิดไม่คุ้ม    ที่ขาดไป

   วิสูตรสองไข 

ผเดิมผดุง    มุ่งมาด    ขนาดขนบ	ให้แจ้งให้จบ    ครบพิศ    นิสิทธิ์นิสัย
อย่าเพลิดอย่าเพลิน    เมินพลั้ง    ละลังละไล	วิจารณ์วิจัย    ในเหตุ    สังเกตสังกา
ระบิลระบอบ    กอบการ    สมานสมัคร	ประจงประจักษ์    แจ้งที่    ประสีประสา
ใช่กมใช่การ    พานผิด    ประดิษฐ์ประดา	ใช่ทางใช่ท่า    อย่ายล    กระวนกระวาย
ใช่เรื่องใช่ราว  กล่าวโทษ ประโยชน์ประหยัด	พิบากพิบัด    ทัดทำ    ระส่ำระสาย
เสมอเสมือน    เตือนตน    ทุรนทุราย	ระคนระคาย    สิ่งซึ่ง    ไม่พึงไม่พอ

   เสือซ่อนเล็บ

รู้ว่ายาก    หากเห็น    เช่นว่าทุกข์	ทางนี้สุข    ปลุกปลื้ม    ลืมนี้หนอ
รำพึงเพียร    เวียนวน    ทนพึงพอ	เพียรรวนล่อ    ต่อตั้ง      กังวลใจ
ยลแต่อย่าง    ต่างรู้    อยู่แต่ยาก	เหลือนิหาก    จากล้น    พ้นนิสัย
เหมือนขว้างงู    ชูเชิด    เปิดกว้างไป	ก็กลับใกล้    ไคล้ยุค    ฉุดกลับมา
สิ่งที่เบื่อ    เหลือเบือน    เหมือนที่รัก	ต่างร่ำผลัก    มักเป็น    เช่นร่ำว่า
รำคาญไหน    ใฝ่เฝ้า    เข้าคานตา	เช่นคอยท่า    หาสุข    ทุกข์คอยรึง

   นาคบริพันธ์

กุมภาพาล    ชาญชลา    สาคเรศ	สาครินทร์    ถิ่นประเทศ       สำนึงถึง
สำนักสู่    อยู่ประจำ    อย่ารำพึง	อย่ารำพรรณ    อันซึ่ง    จะวายชล
จะวายชาญ    หาญกล้า    ดีกว่าสอน	ดีกว่าสั่ง    ฟังดูก่อน    ใช่เหตุผล
ใช่เหตุเผื่อ    เจือจาน    ป่วยการกล	ป่วยประกอบ    ชอบแต่ยล    ดูท่าทาง
ดูท่าที่    ที่จะสั่ง    จะสอนศิษย์	จะสอนสู่    ดูชนิด    อย่าอางขนาง
อย่าอ้างขนาด    คาดคะเน   คะนึงพลาง	คะนึงพลอย    คล้อยเป็นกลาง    อย่างเอียงเอง

   เบญจพรรณห้าสี 

อย่าหยิ่งเย่อยกย่อง    ลำพองพิษ	อาจโอ้อิทธิ์อวดอ้าง    อย่างข่มเหง
ขอดข้อนแข้นขู่ข่ม    ให้เขาเกรง	โฉดโฉงเฉงเฉาฉ่า    ชะล่าใจ
ทำท่วงทีท่าทาง    วางจังหวะ	โกงเกะกะก้าวก่อ    ข้อคำไข
ล้วนเล่ห์ลิ้นลวงลอด    สอดกลไก	เหน็บแนมในนึกน่า    ระอาคำ
ถ้าถึงถ้อยถอยถด    สลดหลบ	จับจริงจบเจิ่นเจน    ก็เอนถลำ
เหมือนไม้เมามูลมอด    ทอดทิ้งทำ	กลับกลอกกล้ำเกลื่อนกลาย  คลายกำลัง

   ครอบจักรวาล 

รู้สิ่งไร    ร้ายแรงยาก    อย่าอยากรู้	หวังแว่วหู    ปากจะนิ่ง    อย่ากริ่งหวัง
ดังหนึ่งฆ้อง    ก้องเสียง    สำเนียงดัง	ตีหยุดยั้ง    ยังกังวาล    นานกว่าตี
ผิดคำกล่าว    ราวกับพา    ให้หาผิด	ที่จะมิด    อย่าพึงหมาย     มิใช่ที่
ดีแลชั่ว    ตัวของใคร    นิ่งไว้ดี	ควรต้องทำ    จะต้องชี้    แต่ที่ควร
ช้างตายเน่า    เอาใบบัว    ปิดตัวช้าง	สงวนบ้าง    มิใช่ข้อ    อย่าพอสงวน
ชวนเสียกิจ    ผิดระบอบ    อย่าชอบชวน	เดาอย่าด่วน    ใจหวัง    ลำพังเดา

   หงส์คาบแก้ว

มีการทำ    ทำไม่ถูก   ถูกที่ผิด	มีความคิด    คิดไม่ต้อง    ต้องโฉดเฉา
จักโทษใคร    ใครจะทำ   ทำให้เรา	นั่งนึกเศร้า    เศร้าโศกซ้ำ    ซ้ำจนใจ
เหมือนตาบอด    บอดแล้วมา    มาได้แว่น	ดูยากแสน    แสนสุดสิ้น    สิ้นนิสัย
จับขึ้นลูบ    ลูบคลำแล้ว    แล้ววางไป	ตั้งแต่ใคร่    ใคร่ครวญนึก    นึกตื้นตัน
จะตรึกตรอง    ตรองให้รอบ    รอบรู้กิจ	กอบการผิด    ผิดแล้วยาก    ยากผ่อนผัน
อย่าหุนหวน    หวนใจดู    ดูสำคัญ	ให้เหมาะมั่น    มั่นแม้นมุ่ง    มุ่งระวัง

   พักพันร้าน

จากเพียร    เจียนเพื่อน    เจื่อนพวกจาก	ฝังให้    ใฝ่หาก    ฝากห่วงฝัง
บังกิจ    บิดเกียด    เบียดกลบัง	ใยทน    ยลทั้ง    ยั้งทุกข์ใย
ตรึกสม    ตรมซร้อง    ต้องสิ่งตรึก	ไหนแล้ว    แนวลึก    นึกเล่ห์ไหน
ใดชื่น    ดื่นชวน    ด่วนเช่นใด	ยลขำ    ย้ำไข    ไย้ข่าวยล
ผ่อนขัด    ผัดขัน    ผันข้อผ่อน	หนไร    ให้ร้อน    ห่อนรู้หน
จนค้าง    จางคิด    จิตค่อยจน	กายหวัง    กังวล    กลว่างกาย

---

| ย้อนกลับ | หน้าต่อไป | บน |