สุภาษิตไทย

กลบทสุภาษิต

| ย้อนกลับ | หน้าต่อไป |

นาคเคี่ยวกระหวัด

ผู้ใหญ่สอน ผ่อนตาม ให้งามเงื่อน	เงื่อนงาม ความท่านเตือน เหมือนมุ่งหมาย
หมายมุ่งตรอง มองให้เห็น อย่าเว้นวาย	วายเว้นเช่น เชิงหมาย ให้ควรการ
การควร อย่าเพ่อหวน โกรธตอบต่อ	ต่อตอบเห็น ชอบข้อ จึงไขขาน
ขานไขคำ ถามทัด ให้ชัดชาญ	ชาญชัด จัดวิจารณ์ ให้แจ้งใจ
ใจแจ้ง อย่าระแวง แคลงคิดผิด	ผิดคิดคัด ดัดจริต อย่าหลงไหล
ไหลหลงตาม ความเชือน กลับเกลื่อนไกล	ไกลเกลื่อนกลับ นับให้ ใจดาลดวง

นาคราชแผลงฤทธิ์

คำคารม ลมลิ้นเล่ห์ อุบายบอก	ออกบทเบื้อง เยื้องยอก ใจห่วงหวง
จ้วงเหตุหา ท่าช่องชี้ นี่ไยยวง	หน่วงยุดอย่าง ต่างดวง เมตตาใจ
ไม่ต่างจิต คิดว่าจริง ทุกสิ่งล้วน	ถ้วนแสนหลาก ยากประมวล หมดสงสัย
ไม่สอดส่อง ดูให้ต้อง ตามเลศนัย	ไต่เล่ห์นึก ตรึกไตร ดูท่วงที
ดีทุกท่า ทางมายา มีหลายหลาก	มากเหลือล้ำ ตามยาก แต้มสอดสี
ตีส่วนสอง ให้เห็นช่อง ชอบเชิงที	ชี้ชวนทาง อย่างแต่มี ล้วนอาการ

บัวบานกลีบขยาย

ไม่ควรคิด ก็อย่าคิด เข้าต่อล้อ	ไม่ควรข้อ ขอดเขา ด้วยโวหาร
ไม่ควรเป็น ก็อย่าเป็น เหมือนเช่นพาล	ไม่ควรสมาน อย่าสมัคร สมาคม
ไม่ควรรอ ก็อย่าต่อ เข้าต้านตัด	ไม่ควรทัด ทานถ้อย อย่าทับถม
ไม่ควรชิด อย่าสนิท สนมชม	ไม่ควรข่ม ก็อย่าข้อน ให้เคืองคำ
ไม่ควรหาญ อย่าราน ให้ร้อนร้าว	ไม่ควรกล่าว พึงระวัง อย่างพลั้งถลำ
ไม่ควรเปิด ก็อย่าเชิด ชูเงื่อนงำ	ไม่ควรทำ ตรองท่า พยุงจูง

อักษรสลับล้วน

การก่อนกอบ ชอบช่องเช่น เห็นเหนห่าง	จำจากจาง หมางเมินม่าย ฝ่ายฝ่าฝูง
ยลเยี่ยงอย่าง พ่างพื้นเพื่อ เจือจานจูง	สิ่งส่วนสูง มุ่งเมียงมาด คาดเคียงควร
เอื้อนออกอ้าง อย่างยิ่งยาก บากเบือนเบี่ยง	พูดพอเพียง เอียงอ่อนโอษฐ์ โหดหวงหวน
เพราะพริ้งพร้อม กล่อมกล่าวกลืน ชื่นชอบชวน	โลมเล่ห์ล้วน ยวนแย้มยั่ว ทั่วถ้วนทาง
แถวถิ่นเถิน เนินน่านน้ำ ข้ามเขตโขด	ห้วงหาดโหด โฉดเชื้อชัก ขวักไขว่ขวาง
แม้ไม่มี ที่ทัดทัน กั้นกีดกาง	แบ่งเบาบ้าง ข้างข้อคำ ร่ำรีรอ

มยุราฟ้อนหาง

ดูดูท่า อย่าเลินเล่อ เผลอบ่อยบ่อย	คุมคุมใจ ไว้อย่าปล่อย ไปปร๋อปร๋อ
เหมือนเหมือนอย่าง ทางที่เป็น เช่นพอพอ	ตรองตรองใจ ที่ในข้อ ให้ควรควร
เปรียบเปรียบว่า บุตรภรรยา คนใช้ใช้	ปล่อยปล่อยปละ ละให้ ฮึกหวนหวน
เฉยเฉยเสีย ไม่สั่งสอน ข้อนชวนชวน	กล้ากล้านัก มักก่อกวน จะแรงแรง
มีมีแต่ ต่างจะดื้อ ถือปึ่งปึ่ง	ข้อนข้อนข้าง วางข้อขึง ขึ้นแข็งแข็ง
คล้ายคล้ายช้าง ห่างขอ มักแคลงแคลง	ชวนชวนชัก มักระแวง จงจำจำ

ยัติภังค์

ครูสอน สอนก็ได้ แต่ใจภัก	ภักดีต่อ ต่อที่รัก ทุกคำสำ
สำเหนียกกล่าว กล่าวคิด พินิจดำ	ดำริห์ชอบรู้ รู้จำ สุนทรภา
ภาษิตเปรียบ เปรียบแม้น เหมือนหนึ่งสัง	สังคีตดัด ดัดประดัง ทุกสิ่งสา
สามารถพร้อม พร้อมเพราะ เสนาะอา	อาลัยชวน ชวนกระบือร่า ให้ฟังบรร
บรรเลงขับ ขับก็ป่วย เวลาปรา	ปรารภเรื่อง เรื่องจะหา หรือรู้ฉัน
ฉันใดเพราะ เพราะจะเพียร ก็ยากพรร	พรรณาสอน สอนพาลนั้น ย่อมยากแสดง

ละเวงวางกรวด

ผู้พ่ายแพ้ ผ่อนหลบ หลีกลับเลี่ยง	พึงพอเพียง อย่าควร ข่มขัดแข็ง
จวบเจียนจวน จนท่า รุกเร้าแรง	พล้ำพลาดแพลง พลั้งตน จักจนใจ
เหี้ยมฮึกเหิม หาญนัก มักมึนม่อย	น้ำหนองน้อย แหนงเพลิง สิ้นสงสัย
หมิ่นเมินมาก หากกลับ กลัวเกลื่อนไกล	เห็นเหตุให้ หวนแปร แท้ทางที
ดูใดโดย ให้ต้อง ชันเชิงชอบ	รู้เรื่องรอบ อย่าระแวง หน่ายแหนงหนี
พึงเพ่งพิศ คิดหา ท่าท่วงที	โอบอ่อนเอื้อ อารี การเกื้อกูล

กินนรรำ

ขจัดจิต ชนิดหน่าย ระคายข้อง	ระเบียบเบื้อง ตระเตื้องต้อง สนองหนุน
คดีดู จะชูช่อง ประคองคุณ	จะลึกลับ จะพับพูน ประมูลมี
คะนึงนึก ตริตรึกตรอง ละบองแบ่ง	ระบิลเบื้อง ยุเยื้องแย้ง แขนงหนี
คะเนนับ สดับดู กระทู้ที	จะต้านต่อ หรือรอรี คดีดู
พินิจแหนง ระแวงวน ฉงนเงื่อง	จะค้านคัด ประหยัดเยื้อง ณเรื่องรู้
จะหมองหมาง ระคางคิด จะชิดชู	กระแสศัพท์ สดับดู จะรู้รา

เจ้าเซ็นเต้นต้ำบุด

สุดจะค้น สนข้อ ส่อคำสอน	เห็นข้อน ห่อนควร หวนคิดหา
เรื่องต้อง ร้องต่าง ร้างตำรา	ยิ่งท่า ยากทาง อย่างที่ยล
สอนพาล สารเพียง เสียงภาษิต	สนคิด สุดแค้น แสนขัดสน
ยากพ้อ ยอพา อย่าพึ่งยล	เกียจปน กลปอง กองป่วยการ
แก้วเพชร เก็จผ่อง ก่องผิวก่ำ	หากล้ำ ให้เหล่า แห่งลิงหาญ
นึกไว้ ในว่า น่าหวังนาน	แรงค้าน รานคำ ร่ำคนเรา

นารายณ์ประลองศิลป

สำเนาเขา สำนวนควร สำเหนียกคิด	ประกิตชิด ประกอบชอบ ประกันเฉา
คนึงดึง ขนัดดัด คะเนเดา	มิเศร้าเหงา มิส้อนงอน มิสิ้นงาม
ระบิลสิ้น ระบายสาย ระเบียบเลศ	นิเทศเหตุ นิทัศน์หัด นิทานห้าม
ประจบนบ ประจักษ์นัก ประจงนาม	จะซามตาม จะเสริมเติม จะเสื่อมตน
ฉลาดปราชญ์ เฉลียวเปรียว เฉลยเปรียบ	ประเทียบเพียบ ประทับพับ ประเทืองผล
ขนานการ ขนอบกอบ ขนบกล	จะยลบน จะเยื้องเบื้อง จะยากบัง

| ย้อนกลับ | หน้าต่อไป | บน |