| หน้าแรก | ย้อนกลับ | หน้าต่อไป | |
มองฟ้ายังเจอะดาว | บางคราวก็เจอะเดือน |
ผมมองคุณกลับเบือน | หลบเลือนลืมสัมพันธ์ที่ก่อนมี |
มองน้ำยังเจอะปลา | มองนัยย์ตายังเจอะไมตรี |
โถคุณก็สวยดี | มองหาไมตรีไม่เจอะเลย |
คุณคงมีเพื่อนใหม่ | พบเพื่อนเก่าจึงได้เมินเฉย |
่ผิดนักผมยังไม่เคย | คุณมาละเลยให้ผมน้อยใจ |
มองฟ้ายังเจอะดาว | วับววาวพราวไสว |
รักมาแปรเปลี่ยนไป | รู้ไหม ผมน้อยใจอยู่ทุกวันคืน |
ผู้ครองใจ
ในอกข้านี้มีแต่ความรัก | สลักใจซึ้ง | เป็นรอยตราตรึงฝังซึ้งผูกใจ |
เคยผ่านความรักมาโชกโชน | เคยโดนความรักสลัดไป | เป็นความปวดในใจ ฉันเสียจริง |
ทนอยู่ดังฝืนกลืนเจ็บปวดร้าว | ผะผ่าวใจร้อน | ยามเอนกายนอนเห็นหน้ายอดหญิง |
เคยหลอกเคยหลอนใจอ่อนจริง | ดังมีเธอสิงสถิตใน | อาณาจักรใจ ข้านี้เธอครอง |
เป็นราชินีแห่งดวงใจ | ครองรักไว้ได้ | สุดความหลงใหลหมายปอง |
ดั่งสิงห์เกลือกดิ้นสิ้นความลำพอง | ดั่งใจนี้ต้อง | เสียบธนูทองเล่ห์เสน่หา |
ในอกข้านี้มีแต่ความรัก | สลักเอาไว | นานแรมปีไปซ้ำใจยิ่งหนา |
ครวญคร่ำความรักไม่กลับมา | อยู่สุดขอบฟ้าไม่กลับคืน | ทนจำกล้ำกลืนขืนขมตรมตรอม |
ผู้ชนะสิบทิศ
...ฟ้า..ลุ่ม อิรวดี คืนนี้ มีแต่ดาว | แจ่มแสง แวววาว หื่อฮือฮื้อ ฮือ ฮือหื่อ | เด่นอะคร้าว สว่างไสว |
...เสียง คลื่น เร้าฤดี คืนนี้ข้าเปลี่ยวใจ | เหน็บหนาว ทรวงใน หื่อฮือ ฮื้อ ฮือฮือหื่อ | แต่ไฉนข้าเศร้า วิญญา |
...ข้ามา..ทำศึก ลำเค็ญ | เหนื่อยแสนยากเย็น | ไม่เว้นว่างเปล่า |
เพื่อศักดิ์ชาว ตองอู | ถึงจะตาย จะอยู่ | ขอเชิดชู มังตรา |
...ดวงใจ ข้ามอบ จอมขวัญ | มั่นรักต่อกัน | มิ่งขวัญจันทรา |
กุ สุ มา ยอด ชู้ | รักเจ้าเพียงเอ็นดู | ไว้เชิดชู ดวงแด... |
ไป รบอยู่ แห่งไหน | ใจ คนึงถึง เจ้า | เคยเล้าโลมโฉมแม่ |
ข้ากลับ มาเมืองแปรมองเหลียวแล แสนเปลี่ยวเปล่า | ไม่มี..แต่เงาข้าเศร้า อาลัย | หัวใจแทบขาด อนาถ ใจ ไม่คลาย .. |
เจ็บใจ คนรัก โดนรังแก | ข้าจะเผา เมืองแปร | ให้มัน วอดวาย |
จะตาย ให้เขาลือชาย | จะให้เขาลือชาย ว่านามชื่อกู | ผู้ชนะ สิบทิศ ผู้ชนะ สิบทิศ |
ผู้ชนะ สิบทิศ | ผู้ชนะ สิบทิศ | ผู้ ช...นะ...สิบ...ทิศ... ฮื้อ...ฮือ...หื่อ...ฮือ...ฮื้อ.... |
ผู้แพ้รัก
ผู้เคยรักแล้ว ถึงงามเพริดแพร้วประการใด |
ฉันไม่เอาใจใส่ อยากรักคนไม่เคยรักใครเลย |
เฝ้าแต่คิดค้น หาคนถูกใจเพียงคนเดียว |
ฉันจะปองข้องเกี่ยว นอกนั้นจะไม่แลเหลียวดูเลย |
อันวาจาฉ่ำ หวานแต่คำพร่ำเอ่ย |
แม้น่าอกเอ๋ย ไม่เคยนึกนิยมประการใด |
หากจะแสนสวย ถึงงามและรวยสักเพียงใด |
ฉันไม่เอาใจใส่ อยากรักคนไม่เคยรักใครเลย |
ฝั่งหัวใจ
ฉันเหมือนลอยคอ ลอยคออยู่กลางทะเล | โอ้อ้างว้างว้าเหว่ | เพราะเป็นทะเลแห่งความผิดหวัง |
แหวกว่ายน้ำตา กว่าสิ้นพลัง | ตะเกียกตะกาย หาฝั่ง ...ฝั่ง โถช่างว่างเปล่า | |
ฉันหลงเริงใจ เริงใจอยู่ในวจี | ป้อนคำรักล้นปรี่ | เหมือนลงนทีแห่งความโง่เขลา |
ต้องลมรักลวง เจ็บทรวงนักเรา | กระหน่ำโบยความช้ำเศร้า ...เศร้า เพราะเราผิดหวัง | |
ดัง เหมือนคนจะจมน้ำตาย | ทุรนทุราย | แหวกว่ายเข้าหาฝั่ง |
ใครไม่คิดชังคนผิดหวัง | ช่วยรับเมื่อคนพลาดพลั้ง | ฉุดขึ้นฝั่งหัวใจ |
ฉันเหมือนลอยคอ ลอยคออยู่ในน้ำตา | เฝ้าแต่หวังใจว่า | ฟ้าเวทนาคงรอดปลอดภัย |
ถ้ามีรักจริง พึ่งพิงพักใจ | จะมอบหทัยฉันให้...ให้ | ไว้เป็นทาสคุณ |
ฉันเหมือนลอยคอ ลอยคออยู่ในน้ำตา | เฝ้าแต่หวังใจว่า | ฟ้าเวทนาคงรอดปลอดภัย |
ถ้ามีรักจริง พึ่งพิงพักใจ | จะมอบหทัยฉันให้..ให้ | ไว้เป็นทาสคุณ |
ฝันดี
จากกันคืนนี้ | ข่มใจเหลือที่ ฤดีร้าวรอน |
อกใจอาวรณ์ | มิได้หลับนอนจนค่อนคืน |
รูปรอยประทับ | น้องนอนหลับตาแล้วต้องผวาตื่น |
สุขใจระรื่น | ชื่นใจเหมือนได้อยู่ใกล้กัน |
รอยจูบยังฝัง | ทุก ๆ ครั้งพี่ยังจำได้ |
ก่อนที่จะจากกัน | ยังเคยได้ฝากไว้ให้ทุก ๆ วัน |
จากกันคืนนั้น | จงฝันดี ให้มีสุขสันต์ |
นอนหลับก็จงฝัน | ฝันถึงพี่บ้างนะคนดี |
ฝากรัก
คำร้อง ม.จ.จักรพันธุ์เพ็ญศิริ จักรพันธุ์ ทำนอง ม.จ.จักรพันธุ์เพ็ญศิริ จักรพันธุ์
แม้เพียงได้สบนัยน์ตา ฉันยังประหม่าลืมกาย |
สิ้นความละลาย หักใจไม่วายเพ้อชม |
ดูท่าทีอาออง เร้าใจให้หลงรักนิยม วงสังคมต่างชื่นชมวิญญา |
หรือเทพบุตรจำแลง พระพรหมท่านแกล้งแปลงมา |
ท่วงทีวาจา เสน่ห์ตรึงตราเร้าใจ |
ปล่อยความรักชักนำ แล้วแต่กรรมนำไป คร่ำครวญความในจากดวงใจจริงเจียว |
เฝ้าสงวนตัวเพื่อเธอคนเดียว ไม่แลเหลียวห่วงใยใครเลย |
แม้เราจะอยู่ไกลกัน ฉันคงรักมั่นยืนยง |
ด้วยจิตพะวง ผูกพันซื่อตรงฝังตรึง |
ยามอยู่ใก้ลเคียงเธอ หัวใจพร่ำเพ้อเฝ้าคนึง ใจรักตรึง เฝ้ารำพันคิดไป |
หวังเธอเป็นร่มโพธิทอง พิทักษ์ปกป้องปวงภัย |
ร่มรื่นฤทัย หากได้ดวงใจอิง |
ห่วงพะวงละเมอ รักแต่เธอจริง ๆ |
ได้เธอพึ่งพิง มุ่งจะอิงจริงเจียว |
เฝ้าสงวนตัวเพื่อเธอคนเดียว ไม่แลเหลียวห่วงใยใครเลย |
พรานล่อเนื้อ
คำร้อง แก้ว อัจฉริยะกุล ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน
เจ้ายักคิ้วให้พี่ เจ้ายิ้มในที เหมือนเจ้าจะมีรักอารมณ์ |
ยั่วเรียมให้เหงามิใช่เจ้าชื่นชม อกเรียมก็ตรม ๆ เพราะคมตาเจ้า |
เรียมพะวักพะวง เรียมคิดทะนง แล้วเรียมก็คงหลงตายเปล่า |
ดังพรานล่อเนื้อเงื้อแล้วเล็งเพ่งเอา ยั่วใจให้เมา ๆ แล้วยิงนั่นแล |
น้าวศรเล็งเพ่งเอาทุกสิ่ง หากเจ้าหมายยิงก็ยิงซิแม่ |
ยิงอกเรียมสักแผล เงื้อแล้วแม่อย่าแปรอย่าเปลี่ยนใจ |
เรียมเจ็บช้ำอุรา เจ้าเงื้อเจ้าง่า แล้วเจ้าก็ล่าถอยทันใด |
เจ็บปวดหนักหนาเงื้อแล้วราเลิกไป เจ็บยิ่งสิ่งใดใยมิยิงพี่เอย |
พรุ่งนี้วิวาห์
พรุ่งนี้แล้วหนา เป็นวันวิวาห์คอยมาดั่งใจ | สุขฤทัยให้เพ้อครวญ | ยามหลับนอนป่วนใจใฝ่ฝัน |
เฝ้าคิดพะวงขอรักจงคงมั่น | ร่วมครองคู่ประตูทองกัน | หัวใจฉันสั่นหวั่นไหว |
ตกดึกยิ่งหนาวดวงเดือนพร่างพราวสกาวส่องมา | เคลิบเคลิ้มพาภาพเขาวอน | อิงแอบนอนชิดชมโลมไล้ |
กลับพลิกกายตื่นเหลียวสะอื้นอายใจ | นี่ยังไม่ใช่วันวิวาห์ | นิทราเอกาอาวรณ์ |
แสงเดือนสาดส่องกายา | ยิ่งพาจิตหวามละเมอ | พลิกกายแก้เก้อกอดหมอน |
วัยสาวถึงคราวร่วมสังข์หลั่งพร | วาบหวิวร้าวรอน | สุดฝืนกายนอนสะท้อนรำพัน |
พรุ่งนี้แล้วหนา เป็นวันวิวาห์คอยมาเนิ่นนาน | ใกล้ถึงกาลสะท้านใจ | ดวงหทัยคิดไปสุขสันต์ |
พรุ่งนี้วิวาห์ยิ่งพาใจสั่น | อย่าได้ห่างจืดจางสัมพันธ์ | ์รักกันนิรันดรเอย |
พี่มาทีหลัง
พี่มาทีหลัง ความหวังจึงลอยล่อง | เหลียว มอง ใจปอง ต้องอับเฉา |
เจ้าถูกจอง หมายปองไว้ก่อนเจอเรา | โอ้อาภัพ อับเฉา เฝ้าแต่ครวญทุกวัน |
พี่มัวแต่ช้า จึงโศกาแพ้พ่าย | เสีย ดาย มิวาย ใฝ่ใจฝัน |
เจ้าหลุดลอย เหมือนเดือนคล้อยอยู่สวรรค์ | อยากเอื้อมฟ้า ฝ่า ฟัน โถมันสุดวาสนา |
โอ้ บุญพี่มีน้อย น้อง จึง ไม่คอย พบ หน้า | พี่ มัว แต่ ช้า ในอุรา จึงร้าวราน |
พี่มาทีหลัง ความหวังจึงสูญสิ้น | ฟ้า ดิน ดูราว สิ้นสงสาร |
พี่บาปใด ฟ้าดินจึงไม่ประทาน | สิ่งที่คิด ต้อง การ พบพานแต่ไม่ได้สม |
...โอ้ บุญพี่มีน้อย น้อง จึง ไม่คอย พบ หน้า | พี่ มัว แต่ ช้า ในอุรา จึงร้าวราน |
พี่มาทีหลัง ความหวังจึงสูญสิ้น | ฟ้า ดิน ดูราว สิ้นสงสาร |
พี่บาปใด ฟ้าดินจึงไม่ประทาน | สิ่งที่คิด ต้อง การ พบพานแต่ไม่ได้สม |
พี่รักเธอคนเดียว
นวลอนงค์อ่าองค์โสภา | ที่ยิ้มนั่นหนา | ฉันอยากรู้ว่านามใด |
กรุณาอย่าปิดบังใจ | เมตตา เผยวาจาให้ | พี่ซาบซึ้งในวจี |
จอมนงรามโปรดอย่าหมางเมิน | ช่วยชี้ช่วยเชิญ | ให้พี่หายเก้อเขินที |
บุญบันดาลหรอกหนาเทพี | เจอะกันครั้งเดียวเท่านี้ | เหมือนไมตรีมีนาน |
ชาติก่อนพี่คงได้ร่วมบุญ | ทั้งการุญเกื้อกูลตลอดกาล | |
มาชาตินี้จึงได้แผ้วพาน | สมานไมตรีแนบตรึงซึ้งหทัย | |
จอมดวงใจโปรดได้หันมา | พี่รักดอกหนา ใช่ว่าเซ้าซี้กวนใจ | |
จงฟังคำพี่สัญญาไว้ | ตราบดินฟ้ามอดมลายพี่ขอรักเธอคนเดียว | (ซ้ำทั้งหมดอีกครั้ง) |
พี่รักเธอไม่คลาย
ถึงอย่างไร พี่ยังรักเธอไม่คลาย | ตราบชีพนี้…วอดวายเป็นเถ้าถ่าน |
ก็จะขอรัก จะขอรัก..ด้วยวัญญาณ | แทรกสายลมโชยผ่าน เคล้าเคลียนงราญไม่ห่างไกล |
สายลมพริ้ว จูบเธอมิใช่อื่นไกล | โปรดจำไว้นั่นคือลมจูบจากพี่ |
เป็นสัญญาว่ารัก ด้วยจิตใจภักดียิ่งชีวี | พี่ขอเพียงไมตรี แม้เพียงธุลีก็ชื่นใจ |
เพียงคำเดียว
เพียง คำเดียว ที่ปรารถนา | อยากฟัง ให้ชื่นอุรา | ใจพะว้า ภวังค์ |
นาน เท่านาน พี่คอยจะฟัง | คำนี้ คำเดียวที่หวัง | อยากฟังจากปากดวงใจ |
คำ คำนี้มีค่าใหญ่หลวง | พี่รัก พี่แหน พี่หวง | เพียงดั่งดวงฤทัย |
พี่ ไม่เคย เฉลยกับใคร | แต่แล้วพี่บอกเจ้าไป | เพื่อให้เจ้าตอบเช่นกัน |
มี หลายคราที่เคย | เหมือนเจ้าจะเอ่ย | เปิดเผยเฉลย คำนั้น |
โอ แล้วใยอัดอั้น | มิกล้าจำนรรค์ | กลับตื้นกลับตัน ทรวงใน |
ฤา เจ้ามีคู่เคียงอุรา | เจ้ารักเป็นหนักเป็นหนา | ตรึงติดตราหัวใจ |
จึง จดจำถ้อยคำพี่ไว้ | แอบเอาไปบอกคู่ใจ | ทอดทิ้งพี่ให้อกตรม |
ฤา เจ้าลืมถ้อยคำคำนี้ | จึงทำไม่รู้ไม่ชี้ | ดังไม่มี เยื่อใย |
แม้น...เจ้าลืมเจ้าเลือนเคลื่อนคลาย | พี่เตือนให้อีกก็ได้ | ก็รักอย่างไร เจ้าเอย |
เพื่อคุณ
คำร้อง ธาตรี ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน
ขอผากเพลงนี้เพื่อคุณ ถึงโลกเวียนหมุม ขออย่าให้คุณลืมได้ |
บรรจุถ้อยคำหวานซึ้ง ซึ่งกลั่นจากดวงฤทัย ให้คุณอาลัยเคลิ้มฝัน |
ขอฝากเทขัญชั้นฟ้า ช่วยส่งทำนอง ร้องพาให้คุณจำมั่น |
ลำบากยากเย็นเข็ญใจ ก็ไม่เป็นสิ่งสำคัญ ขอให้คุณนั้นชื่นใจ |
เตือนรำลึกให้นึกถึงคืนวันหนึ่ง ซึ่งเราสัญญากันไว้ |
สาบานว่ามีรักเดียว จะเกี่ยวจะก้อยจะร้อยดวงใจ ห่างกันแสนไกลไม่คลาย |
แม้ได้ฟังเพียงเสียงนี้ หวานชื่นชีวี ขออย่าให้มีวันหน่าย |
ถ้าหากจะลืมรักใคร ขอให้ลืมได้ง่ายดาย ผู้เดียวไม่คลายคือฉัน |
ภาพลวงตา
คำร้อง แก้ว อัจฉริยะกุล ทำนอง เอื้อ สุนทรสนาน
ยามข้างแรมฟ้าหม่น ฉันมองเบื้องบนมืดมนต์ฤทัย |
เพียงจะมองขวัญใจ มืดมัวทั่วไปเหมือนอะไรบังหน้า |
หวลถวิลอาวรณ์ ถึงรักครั้งก่อนร้าวรอนวิญญา |
คิดอยู่ทุกเวลา ทุกคืนตื่นตาใฝ่หาอาลัย |
ครวญด้วยใจใคล้คลั่ง ฟ้ามัวเมฆบังก็ยังคิดไป |
ยามเมื่อลมพัดพริ้วไป พฤกษาแกว่งไกวตาเห็นไปเป็นเธอ |
โศกวิโยกทอดถอน รักคอยหลอกหลอนต้องนอนละเมอ |
โอ้อนาถหวาดเผลอ ฉันคอยแต่เธอหวังบำเรอรักใคร่ |
มองด้วยใจแสนเศร้า เห็นเพียงแต่เงาโศกเศร้าหัวใจ |
ยามหลับตาครั้งไร เห็นเธอร่ำไปยิ้มยวนใจระรื่น |
ครั้งเมื่อฉันลืมตา พบเธอตรงหน้าชักพาให้ชื่น |
เห็นยอดชู้มายืน นึกว่ากลับคืนต้องฝืนมองไป |
มองยิ่งมองเหมือนว่า เห็นเธอเข้ามาตื่นตาเร้าใจ |
ขอเอื้อมมือคว้าไขว่ ลับเลือนวูบไปพาช้ำในวิญญา |
สิ้นสวาทไม่สม หัวใจขื่นขมต้องตรมน้ำตา |
เฝ้าแต่เพรียกเรียกหา ขอให้กลับมารักจะพาชู้ชื่น |
| หน้าแรก | ย้อนกลับ | หน้าต่อไป | บน | |