 |
|
| งามสรรพสะพรั่งดั่งเลขา | |
| งามเขาเป็นกิ่งกาญจนา | งามตานิลรัตน์รูจี |
| คอก่งเป็นวงราววาด | รูปสะอาดราวนางสำอางค์ศรี |
| เหลียวหน้ามาดูภูมี | งามดังนารีชำเลืองอาย |
| ยามวิ่งวิ่งเร็วดังลมส่ง | ตัดตรงทุ่งพลันผันผาย |
| ปิ่นกษัตริย์เร่งรัดพรรณราย | กระทั่งถึงชายไพรวัน |
พระภะรตเบิกโรง
 |
 |
 |
 |
 |
|
|
สอดสร้อยมาลาเรียงหมอน |
| เพียงไหล่ผาลาช้านางนอน | ภมรเคล้าแขกเต้าเข้ารัง |
| กระต่ายชมจันทร์จันทร์ทรงกลด | พระภะรตทิ้งสารมารกลับหลัง |
| ชูชายนาฏกรายเข้าสู่วัง | มังกรหาแก้วมุจลินท์ |
| กินนรร่อนรำเลียบท่า | องค์พระรามาก่งศิลป์ |
| มัจฉาลอยล่องฟ่องวาริน | หลงไหลได้สิ้นงามโสภา |
| สิงห์โตเล่นหางกวางโยนตัว | รำยั่วเอาแป้งผัดหน้า |
| หงส์ทองล่องลอยในคงคา | เหราเล่นน้ำสำราญนัก |
| กรีดกรายย้ายอย่างกวางเดินดง | พระนารายณ์ฤทธิรงค์ทรงขว้างจักร์ |
| ช้างสารหว่านหญ้าน่ารัก | พระลักษมณ์แผลงศรจรลี |
| กินนรฟ้อนฝูงยูงฟ้อนหาง | ขัดจางนางนางรำสองสี |
| ลมพัดยอดตองตวัดวี | สีซอสามสายย้ายเพลงรำ |
| รำกระบี่สี่ท่าจีนสาวไส้ | รำชะนีร่ายไม้เฉื่อยฉ่ำ |
| เมขลาล่อแก้วลำนำ | แบบรำตามเยี่ยงโบราณมา |
พระคเณศร์เสียงา
 |
 |
 |
|
|
ช่างงามขำช่างรำโยกย้าย |
| สะเอวแสนอ่อนอรชรช่วงกาย | วิจิตร์ยิ่งลายที่คนประดิษฐ์ |
| สองเนตร์คมขำแสงดำมันขลับ | ชม้อยเนตรจับช่างสรวยสุดพิศ |
| ยิ่งพิศยิ่งเพลินเชิญให้งงงวย | |
| งามหัตถ์งามกรช่างฟ้อนระทวย | ช่างนาฏช่างนวยสรวยยั่วนัยนา |
| ทั้งหัตถ์ทั้งกรก็ฟ้อนถูกแบบ | ดูยลดูแยบสรวยยิ่งเทวา |
|
|
น่าชมเจ้าพราหมณ์ |
| ดูทั่วตัวงาม | ไม่ทรามจนนิด |
| ดูผุดดูผ่อง | เหมือนทองทาติด |
| ยิ่งเพ่งยิ่งพิศ | ยิ่งคิดชมเอย |
| น่ารักดรุณ | |
| เหมือนแรกจะรุ่น | จะรู้เดียงสา |
| เจ้ายิ้มเจ้าแย้ม | แก้มเหมือนมาลา |
| จ่อจิตติดตา | เสียจริงเจ้าเอย |
โคลงภาษิต
 |
|
|
เสวยสวรรค์ |
| แขนมอบถวายทรงธรรม์ | เทอดหล้า |
| ดวงใจมอบเมียขวัญ | และแม่ |
| เกียรติศักดิ์รักของข้า | มอบไว้แก่ตัว |
ปกหลังดุสิตสมิต
|
|
บ่ มิคิดคะดีทราม |
| ตั้งจิตจะนำความ | สุขะให้ฤดีสบาย |
| กละเยี่ยงวิธีสหาย | |
| บ่ มีจะมุ่งร้าย | บ่ มิมุ่งประจานใคร |
| ก็จะล้อจะเลียนให้ | |
| ใครดีวิเศษไซร้ | ก็จะชมประสมดี |
| ผิวะฉิวก็ซอรี่ | |
| แม้แม๊ดมิคืนดี | ก็จะเชิญ ณ คลองสาน |
วิศวะกรรมา
 |
|
|
เหมือนนารินไร้โฉมบรรโลมสง่า |
| ใครใครเห็นไม่เป็นที่จำเริญตา | เขาจะพากันเย้ยให้อับอาย |
| ศิลปกรรมนำใจให้สร่างโศก | ช่วยบรรเทาทุกข์ในโลกให้เหือดหาย |
| เจริญตาพาใจให้สบาย | อีกร่างกายก็จะพลอยสุขสราญ |
| แม้ผู้ใดไม่นิยมชมสิ่งงาม | เมื่อถึงยามเศร้าอุราน่าสงสาร |
| เพราะขาดเครื่องระงับดับรำคาญ | โอสถใดจะสมานซึ่งดวงใจ |
กาพย์เห่เรือ
เห่ชมขบวนเรือ
 |
|
|
ชลธี |
| ทรงมหาจักรี | เกียรติก้อง |
| พรั่งพร้อมยุทธนาวี | แหนแห่ |
| เสียงอธึกทั่วท้อง | ถิ่นด้าว อ่าวสยาม |
|
|
ทรงเรือต้นงามสดสี |
| มหาจักรีมี | เกียรติก้องท้องสาคร |
| อุตลุต แลสลอน | |
| แห่ห้อมจอมนคร | ราวจะรอนริปูเปลือง |
| สีสลับขาวแดงเหลือง | |
| อันธงพระทรงเมือง | เหลืองอร่ามดูงามตา |
| ผ่องผุดผาดในเวหา | |
| รูปครุฑะราชา | อ้าปีกกว้างท่าทางบิน |
| ลายช้างกาจก่องกายิน | |
| บอกตรงธงแผ่นดิน | ถิ่นสยามอันงามงอน |
| ทิพอาสน์องค์ภูธร | |
| สง่าราวอาภรณ์ | เพื่อประดับทัพเรือไทย |
| ในกองทัพพหลไกร | |
| บรรดานาวาไทย | ในบัดนี้ไม่มีทัน |
| สี่นิ้วเศษสุดแข็งขัน | |
| สามารถอาจเหียนหัน | ผันหน้าสู้ศัตรูแรง |
| ก็พร้อมพรักศักดิ์กำแหง | |
| เตรียมอยู่สู้ศึกแขง | แย้งยื้อยุทธ์สุดกำลัง |
| รีบแล่นตามงามเงื่อนขลัง | |
| เรือปืนยืนยุทธ์ยัง | ดังกระบี่พาลีหาญ |
| มกุฎราชะกุมาร | |
| คอยสู้ศัตรูพาล | ผู้ยื้อยุดมกุฎไทย |
| สุรนาวีมุ่งชิงไชย | |
| เรือปืนยืนยุทธไกร | เหมือนพญาพานะเรนทร์ |
| นาวากลาดลาดตระเวณ | |
| หาญต่อ บ่ รอเกณฑ์ | สอึกสู้ริปูรอน |
| พิฆาฏพลริปูสยอน | |
| กั่นกล้าในสาคร | บ่ ย่อหย่อนยุทธนา |
| พิฆาฏภินอริผลา | |
| จู่โจมและโถมถา | กล้าประยุทธ์จนสุดแรง |
| วิ่งโร่รีฝีเท้าแขง | |
| ว่องไวไล่ย้อนแย้ง | ยักย้ายลอดดอดเอาไชย |
| ไปแทบท้องชลาลัย | |
| อธึกดูคึกใจ | จิตต์จักสู้ศัตรูพาล |