| | หน้าแรก | ย้อนกลับ | พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย | |
| โคลง | ||
| ค รอนรอนสุริยโอ้ | อัษฎงค์ | |
| เรื่อยเรื่อยลับเมรุลง | ค่ำแล้ว | |
| รอนรอนจิตต์จำนง | นุชพี่ เพียงแม่ | |
| เรื่อยเรื่อยเรียมคอยแก้ว | คลับคล้ายเรียมเหลียว ฯ | |
ช้าลวะเห่ |
||
| ค เรื่อยเรื่อยมารอนรอน | ทิพากรจะตกต่ำ | |
| สนธยาจะใกล้ค่ำ | คำนึงหน้าเจ้าตราตรู | |
| ค เรื่อยเรื่อยมาเรียงเรียง | นกบินเฉียงไปทั้งหมู่ | |
| ตัวเดียวมาพลัดคู่ | เหมือนพี่อยู่ผู้เดียวดาย | |
| ค เห็นฝูงยูงรำฟ้อน | คิดบังอรร่อนรำกราย | |
| สร้อยทองย่องเยื้องกราย | เหมือนสายสวาทนาดนวยจร | |
| ค สาลิกามาตามคู่ | ชมกันอยู่สู่สมสมร | |
| แต่พี่นี้อาวรณ์ | ห่อนเห็นเจ้าเศร้าใจครวญ | |
| ค นางนวลนวลน่ารัก | ไม่นวลพักตร์เหมือนทรามสงวน | |
| แก้วพี่นี้สุดนวล | ดั่งนางฟ้าหน้าใยยอง | |
| ค นกแก้วแจ้วแจ่มเสียง | จับไม้เรียงเคียงคู่สอง | |
| เหมือนพี่นี้ประคอง | รับขวัญน้องต้องมือเรา ฯ | |
มูละเห่ |
ค ไก่ฟ้ามาตัวเดียว | เดินท่องเที่ยวเลี้ยวเหลี่ยมเขา |
| เหมือนพรากจากนงเยาว์ | เปล่าใจเปลี่ยวเหลียวหานาง | |
| ค แขกเต้าเคล้าคู่เคียง | เรียงจับไม้ไซ้ปีกหาง | |
| เรียมคนึงถึงเอวบาง | เคยแนบข้างร้างแรมนาน | |
| ค ดุเหว่าเจ่าจับร้อง | สนั่นก้องซ้องเสียงหวาน | |
| ไพเราะเพราะกังวาล | ปานเสียงน้องร้องสั่งชาย | |
| ค โนรีสีปานชาด | เหมือนช่างฉลาดวาดแต้มกาย | |
| ไม่เท่าเจ้าโฉมฉาย | ห่มตาดพรายกรายกรมา | |
| ค สัตวาน่าเอ็นดู | คอยหาคู่อยู่เอกา | |
| เหมือนพี่ที่จากมา | ครวญหาเจ้าเศร้าเสียใจ | |
| ค ปักษีมีหลายพรรณ | บ้างชมกันขันเพรียกไพร | |
| ยิ่งฟังวังเวงใจ | ล้วนหลายหลากมากภาษา ฯ | |
| | หน้าแรก | ย้อนกลับ | พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย | บน | |