สวนสาธารณะควนตำหนักจันทร์  ตั้งอยู่บนควน หากมาจากตัวจังหวัดตรัง ก่อนเข้าชุมชนกันตัง จะมีสามแยก เข้ากันตังหักเลี้ยวขวา ตรงแยกนี้เป็นที่ตั้งของสวนสาธารณะควนตำหนักจันทร์ ทางเดินขึ้นควน อยู่ตรงแยกพอดี แต่ผมไม่สมัครใจเดินขึ้นบันไดไปยังยอดควน เลี้ยวขวามาสัก ๒๐ เมตร มีถนนที่ให้รถวิ่งขึ้นไปยังยอดควนได้ ผมเลือกขึ้นวิธีนี้ ควนตำหนักจันทร์ คือ ชื่อของตำหนักที่สร้างขึ้นบนเนินเขาเตี้ย ๆ เพื่อรับเสด็จองค์รัชกาลที่ ๖ ที่เสด็จประพาสเมืองตรัง เมื่อ พ.ศ.๒๔๕๒ เมื่อครั้งยังทรงพระอิสริยศเป็นพระบรมโอรสาธิราช สยามมงกุฎราชกุมาร ต่อมาภายหลังใช้เป็นเรือนรับรอง หลังสงครามโลกชำรุด ทรุดโทรมไม่เหลือร่องรอย เวลานี้สร้างเป็นศาลาอยู่บนยอดเนิน รถขึ้นไปจอดที่ลานจอดรถได้ แล้วเดินขึ้นเนินไปสัก ๒๐ เมตร ก็จะถึงศาลา ซึ่งเป็นจุดชมวิวอีกจุดหนึ่ง ของสวนสาธารณะแห่งนี้ ในระหว่างสงคราม กองกำลังทหารญี่ปุ่น ตั้งกองบัญชาการอยู่บนยอดเนินแห่งนี้ ขุดอุโมงค์เป็นกองบัญชาการ อุโมงค์ยังอยู่แต่เข้าไปลึกมากไม่ได้แล้ว ปิดปั้นเอาไว้ คงกลัวจะพังลงมา ริมลานจอดรถมีลานชมวิว จะมองเห็นเมืองกันตัง เห็นสวนป่า เห็นทิวทัศน์ของปากแม่น้ำตรัง
                ตึกเก่า  ตั้งแต่สมัยพระยารัษฎา ฯ ยังมีเหลือให้ชม แต่ไม่มากเท่าภูเก็ต และยังถูกตึกสร้างใหม่ปะปนทั่วไปหมด แต่มองดูก็รู้ว่าเป็นตึกแบบเก่า เพราะสภาพผิดกัน ตึกเก่าส่วนมากยังมีอยู่ที่ต้นถนนค่ายพิทักษ์ ถนนรัษฎา (ตรงข้ามร้านอาหารริมน้ำ ที่จะไปชิมมื้อกลางวันวันนี้ ก็มีตึกเก่าให้ชม)
                สถานีรถไฟกันตัง  ไปกันตัง ต้องไปชมสถานีรถไฟกันตังให้ได้ ไปตามถนนรัษฎา ถนนสายเลียบแม่น้ำจนสุดทาง จะถึงสถานีรถไฟกันตัง ที่ทุกวันจะมีรถไฟเข้าออก ไปสถานีตรังเพียงวันละ ๒ ขบวน เป็นการวิ่งเพื่อรักษาประวัติศาสตร์เอาไว้ว่า ครั้งหนึ่งมีขบวนรถไฟวิ่งมาจนถึงกันตัง ทั้ง ๆ ที่ทุกวันนี้เป็นการวิ่งที่ขาดทุน เพราะมารถยนต์จากตรังเพียง ๒๖ กม. ใช้เวลาสักครึ่งชั่วโมงก็ถึง แต่มารถไฟต้อง ๑ ชั่วโมง แต่ก็ยังมีแม่ค้า นักท่องเที่ยว ชอบนั่งรถไฟมาเที่ยวกัน นั่งรถไฟมา แต่ให้รถยนต์วิ่งล่วงหน้าไปรอรับที่สถานีกันตัง จะได้มีรถเที่ยวในกันตัง สถานีเป็นอาคารเก่าแก่ ชั้นเดียว สีเหลือง ประตูบานเฟี้ยมแบบเก่า เสาอาคารประดับลวดลานฉลุไม้ นายสถานีคงจะชอบต้นไม้มาก ปลูกทุ่งดาวกระจายดอกสีเหลืองสด เอาไว้ตรงที่ว่างทางขวาของสถานี
                รูปแบบของสถานี คงอยู่ในสภาพเดิม เมื่อแรกสร้าง แต่บำรุงรักษาอย่างดี
                ถนนรัษฎา ที่เลียบแม่น้ำตรัง จะมีท่าเรือ และแพปลา ท่าเรือนั้นมีแพสำหรับบรรทุกรถยนต์ ข้ามไปยังฝั่งตรงข้ามของแม่น้ำตรัง ฝั่งตรงข้ามคือ บ้านท่าส้ม มีทางรถวิ่งต่อไปยังหาดปากเม็ง หรือไปลงเรือบ้านเจ้าไหม เพื่อไปยังเกาะลิบง เกาะที่มีขนาดใหญ่ที่สุดของตรัง มีพื้นที่มากถึง ๒๕,๐๐๐ ไร่ รอบ ๆ เกาะเต็มไปด้วยหญ้าทะเล และพะยูน สัตว์ทะเลที่เลี้ยงลูกด้วยนมฝูงใหญ่ของประเทศไทย และใกล้สูญพันธุ์เต็มที พะยูนกินหญ้าทะเลเป็นอาหาร (หญ้าทะเลไทยมี ๑๒ ชนิด) หากหญ้าทะเลสูญพันธุ์เมื่อไร พะยูนคงจะสูญพันธุ์ตามไปด้วย ลิบงยังเป็นแหล่งรวมของนกหลายชนิด ทั้งนกประจำถิ่นและนกอพยพ มีให้ชมมากมาย โดยเฉพาะในฤดูหนาว เกาะลิบงได้รับการประกาศเป็นเขตห้ามการล่าสัตว์ป่าหมู่เกาะลิบง และที่ทำการ ฯ ก็อยู่ที่เกาะนี้ด้วย รอบ ๆ ตัวเกาะมีแหลมและหาดหลายแห่ง เช่า หาดตูบ แหลมจุโหย แหลมทวด แหลมโต๊ะชัย บริเวณแหลมจุโหยนั้น เป็นหาดทราย เวลาน้ำลงสามารถเดินไปถึงเกาะตูบได้ ซึ่งจะมีนกทะเล นกชายเลน ที่หนีหนาวมาอาศัยจำนวนมาก เกาะลิบงได้ชื่อว่า "เป็นแดนสวรรค์ของนักดูนก" มีหมู่บ้านชาวประมงหลายหมู่บ้านคือ หมู่บ้านบาดูปูเต๊ะ เป็นชุมชนที่ใหญ่ที่สุด ประกอบอาชีพทำสวนยางพารา และสวนผลไม้ ลึกเข้าไปในเกาะมีหมู่บ้านลิบง หรือบ้านพร้าว เป็นชุมชนชาวประมง ส่วนด้านหลังเกาะคือ บ้านหลังเขา เป็นแหล่งหาดทรายและปะการังน้ำตื้น ประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาอิสลาม มีท่าเรือขึ้นเกาะได้ ๓ ท่า คือ ท่าเรือบาดูปูเต๊ะ บ้านหลังเขา และบ้านพร้าว ท่าเรือบ้านพร้าว คึกคักกว่าเพื่อน เพราะอยู่ใกล้ฝั่ง อีกทั้งท่าเทียบเรือยังเป็นจุดหลบมรสุมได้เป็นอย่างดี นักท่องเที่ยวเช่าเหมาเรือไปเที่ยวชมสถานที่ ท่องเที่ยวต่าง ๆ ได้ อยู่บนเกาะลิบง จะสามารถมองเห็นทิวทัศน์ที่งดงามของเกาะเจ้าไหม และแหลมเจ้าไหมได้
                การเดินทาง ไปเส้นทางถนนตรัง - สิเกา - หาดปากเม็ง - บ้านเจ้าไหม หรือไปทางกันตัง แล้วเอารถลงแพขนานยนต์ ข้ามฟากไปยังบ้านส้ม เส้นทางนี้สะดวกสั้นกว่าไปทางสิเกา และยังได้เที่ยว ได้กินที่กันตังด้วย
                เรือโดยสาร มีเรือหางยาววิ่งรับส่งผู้โดยสารจากบ้านเจ้าไหม ไปเกาะลิบง ใช้เวลาประมาณ ๒๐ นาที บริการกันตั้งแต่เช้าตรู่ไปจนถึง ๑๘.๐๐ แต่เรือจะรอผู้โดยสารให้ได้ ๘ - ๑๐ คน จึงจะออก หากไปกันหลายคนไม่ครบ ๘ คน เหมาลำสะดวกกว่า ค่าเช่าเหมาลำประมาณ ๒๐๐ บาท (ราคานี้ไม่ทราบว่า ยังยืนอยู่ได้หรือเปล่า) เรือจะส่งผู้โดยสารที่ท่าเรือบ้านพร้าว ซึ่งอยู่ตอนเหนือของเกาะ
                เขามุกดาและหมู่บ้านบาดูปูเต๊ะ  ชาวบ้านเรียก เขามุกดา ว่าเขาหินขาว หรือเขาดูเต๊ะ อยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้านบาดูปูเต๊ะ ลักษณะเป็นภูเขาหินปูน ไม่สูงนัก มีทางเดินขึ้นไปชมทิวทัศน์ของท้องทะเลอันดามันตอนใต้
                หมู่บ้านบาดูปูเต๊ะ  เป็นชุมชนมุสลิมขนาดใหญ่ และเก่าแก่มากที่สุดของเกาะลิบง (ตำบลลิบง อำเภอกันตัง) มีร้านอาหาร และร้านของชำ จากหมู่บ้านนี้สามารถเดินเท้า หรือนั่งรถมอเตอร์ไซด์รับจ้าง ไปยังบ้านหลังเขา เป็นที่พักที่มีหาดทรายเงียบสงบ ที่เขตห้ามล่าสัตว์ป่า เกาะลิบง มีบ้านพัก และจุดกางเต้นท์ (ต้องนำเต้นท์ไปเอง) ร้านอาหารพอมีที่ ท่าเรือบ้านพร้าว และบ้านบาดูปูเต๊ะ
                ร้านอาหารในตัวอำเภอกันตัง อร่อย ๆ มีหลายร้านและอาหารอร่อยอย่างหนึ่ง มีแทบจะทุกร้าน คือ ราดหน้าซูเปอร์
                ร้านริมแม่น้ำตรัง ถนนรัษฎา พอเข้าถนนเลียบริมแม่น้ำ ก็มองทางซ้ายเอาไว้ จะผ่านท่าเรือไปก่อน มีเรือข้ามฟากแล้วจะถึงร้านริมน้ำ หากวิ่งเลยจะเป็นแพปลา ตรงข้ามเป็นตึกเก่าแก่ของกันตัง ที่ถูกตึกใหม่เบียด นั่งที่ร้านนี้จะมองเห็นแพขนานยนต์นำรถยนต์ข้ามฟากไปบ้านท่าส้ม  อาหารแนะนำของเขา เช่น เต๋าเต้ยนึ่งบ้วย (แต่ละตัวหนักเกิน กก. ราคาขายขีดละ ๖๐ บาท ) ไม่กล้าสั่งกลัวกินไม่หมด ยังมีอีก กุ้งอบเกลือ ยำปูไข่ดอง ที่สั่งมาชิมกัน ๔ คน คือ
                กุ้งแม่น้ำผัดพริกไทยดำ จานนี้ราคา ๔๕๐ บาท อาหารที่กันตัง จานโตมาก จะสั่งหลายอย่าง อย่าสั่งด้วยความหิว จะกินไม่หมด ห่อกลับโรงแรมก็ไม่รู้จะไปนั่งกินตรงไหน กุ้งตัวโตมาก ผัดแล้วมีน้ำขลุกขลิก เปรี้ยวอมหวาน เนื้อกุ้งแน่น หนึบ เจอกุ้งเขาจานเดียว ก็แทบไม่ต้องกินอย่างอื่น
                ปูนิ่มทรงเครื่อง ปูนิ่มทอดแล้วราดด้วยยำมะม่วง โรยด้วยมะม่วงหิมพานต์ ปูทอดแล้วเคี้ยวได้ทั้งตัว มะม่วงหิมพานต์เคี้ยวสนุก จบแล้วเกลี้ยงจาน
                ถั่วลันเตาผัดกุ้ง ผัดกับน้ำมันหอย ถั่วลันเตาสด กรอบ
                ต้มยำแห้ง ลองสั่งมาชิม ปรากฎว่าน้ำต้มยำแห้งเข้มข้น รสจัด
                ปิดท้ายด้วยกาแฟเย็น กลับมานอนที่ตรังอีก ๑ คิน ก่อนเดินทางต่อไปสระมรกต