ระนองแคนย่อน  จากบ่อน้ำร้อนรักษะวาริน หากวิ่งเลียบธารน้ำไหลที่ไหลขนานกับถนนบางตอนก็มาอยู่ทางซ้าย มีเกาะแก่งมาก ฤดูน้ำหลากจะสวยเพราะแก่งหิน เมื่อวิ่งไปประมาณ ๕ - ๖ กม.จะพบสระน้ำขนาดใหญ่ดุจทะเลสาบน้อย มีน้ำเต็มตลอดปี ลำน้ำเขียวขจีแสดงถึงความลึกของสระ สระนี้เคยเป็นเหมืองแร่เก่า เพราะระนองมีการทำแร่ดีบุกมาก่อน เมืองเจริญเพราะแร่ดีบุก เวลานี้แร่หมดไปทั้งเมืองแล้ว แต่ระนองก็ยังมีของดีที่เมืองอื่นต้องมาซื้อคือ "ดินขาว" ที่ใช้สำหรับปั้นแต่งเครื่องสังคโลก เซรามิคทั้งหลายล้วนต้องมาซื้อดินขาวไปจากระนองทั้งสิ้น
                จากบ่อน้ำร้อนหากวิ่งประมาณ ๙ กม. ผ่านบ่อหาดส้มแป้น วัดส้มแป้นไปแล้วก็จะถึงบึงน้ำขนาดใหญ่ หรือทะเลสาบน้อยก็ได้ ทะเลสาบน้อยจะอยู่ทางขวาของถนน น้ำลึกประมาณ ๓๐ เมตร ล้อมรอบด้วยหน้าผาสูงชัน แต่มีทางให้เดินขึ้นไปได้ ผมเคยตะกายขึ้นไปมาแล้ว ไปคราวนี้ไม่ได้ขึ้นไปเพราะร่างกายชักจะไม่อำนวย หากขึ้นไปแล้วมองลงมาที่พื้นน้ำจะสวยมาก ริมบึงน้ำมีศาลาในน้ำ ๒ หลัง ไปนั่งเล่น ไปนั่งกินอาหารได้ และที่สำคัญในบึงนี้มีปลามากมาย พอเราเดินเล่นริมบึงจะมีเด็กสะพายย่าม เอาอาหารปลามาขายถุงละ ๑๐ บาทเท่านั้น ควรแก่การอุดหนุนหว่านอาหารปลาลงไป แล้วดูปลากินอาหารเพลินทีเดียว ยิ่งเด็กยิ่งชอบ ไปให้อาหารปลาที่ศาลาก็ได้ เคยไปวันหยุดราชการริมถนนมีร้านอาหารอยู่หลายร้าน แต่วันนี้ไปวันราชการไม่มีร้านอาหารเปิดบริการเลย
                ไปเที่ยวตามโปรแกรมนี้ จะต้องกินมื้อกลางวันเสียที่ในเมือง หรือจะลองพื้นเมืองแท้ก็ต้องขนมจีน อร่อยนัก
                ขนมจีนไปกินได้ตั้งแต่เช้า บ่ายก็หมด แต่หากไปยามเช้าจะมีปาท่องโก๋เอามาราดน้ำยาได้ด้วย ไปสายปาท่องโก๋หมด ขนมจีนและข้าวแกงจะขายตั้งแต่เช้าไปจนเที่ยง หมดแล้วเกิดกันไม่ทำเพิ่มอีก
                เส้นทางไปร้านขนมจีน ผมบอกทางค่อนข้างจะอ้อมโลก มาผ่านสนามกีฬา ผ่านปั๊มเอสโซ่ พอพ้นศูนย์ ISUZU  ที่ กม.๖๑๔ ก็กลับรถแล้วเลี้ยวซ้ายเข้าถนน จากจุดเลี้ยววิ่งไปประมาณ ๔๐๐ เมตร ทางขวาจะเป็นสถานีอุตุ เลี้ยวซ้ายร้านขนมจีนอยู่ทางซ้ายมือ เป็นศาลาหลังใหญ่ โปร่ง โล่งนั่งสบาย มีหม้อแกงตั้งไว้หลายหม้อ จะสั่งข้าวราดแกง หรือสั่งกับข้าวตักใส่ชามมาเป็นกองกลาง กินรวมกันก็ดี ที่ไม่ควรลืมสั่งกือ "ไข่ต้ม"
                บนโต๊ะ ตั้งถาดใส่ผักเหนาะไว้ถาดใหญ่ มีผ้าขาวคลุมเอาไว้ให้กินฟรี ในถาดผักมีจานเล็ก ๆ แยกเอาไว้ ใส่ผักดองต่าง ๆ แตงดอง ผักกาดดอง ถั่วงอกดอง และถั่วงอกสด ผักบุ้งดอง เป็นต้น ส่วนน้ำราดขนมจีน มีน้ำยา น้ำพริก แกงเขียวหวาน และที่จะลืมไม่ได้ต้องสั่งคือ แกงไตปลา ตัวนี้จะเป็นตัวชูรส ราดน้ำอะไรเหยาะแกงไตปลาลงไปหน่อยหนึ่งจะได้ความหอม ความเผ็ดนิด ๆ ที่เป็นเผ็ดอร่อย ขนมจีนจะจัดใส่จานเอามาให้ จานแรกราดด้วยน้ำยา เหยาะแกงไตปลาลงไปนิดหนึ่ง ตักใส่ปากแล้วตามด้วยผักสดหรือผักดอง จานที่ ๒ ดับเผ็ดด้วยขนมจีนน้ำพริก จานที่ ๓ ขนมจีนราดด้วยแกงเขียวหวาน อย่าลืมตามด้วยการเหยาะแกงไตปลาและตามด้วยผักดอง
                อิ่มแล้วเดินไปที่โต๊ะขนมหวาน หยิบข้าวเหนียวปิ้ง ไส้กล้วย ไส้เผือก ใส่จานมากินเป็นของหวาน หากยังไม่อิ่มขนม สั่งสาคูเปียกมะพร้าววอ่อน ราดด้วยกะทิสด หรือยังไม่สมใจ ให้สั่งมาเป็นกองกลางคือ กล้วยไข่เชื่อมราดด้วยกะทิสด หอม หวาน ชื่นใจ
                อุทยานแห่งชาติน้ำตกหงาว  ตั้งอยู่ที่ อ.เมือง จ.ระนอง เดิมชื่ออุทยานแห่งชาติน้ำตกคลองเพรา จัดตั้งเมื่อปี พ.ศ.๒๕๒๑ สภาพป่าและภูมิประเทศ ส่วนใหญ่เป็นภูเขาสลับซับซ้อนมีไม้มีค่าเป็นจำนวนมาก  เป็นต้นน้ำลำธารเหมาะสมแก่การตั้ง เป็นอุทยานแห่งชาติ ในปี พ.ศ.๒๕๒๔ สส.ชุมพร ได้เสนอต่อนายกรัฐมนตรี ว่าที่หมู่ที่ ๑๓ ต.ทุ่งตะโก อ.ทุ่งตะโก จ.ชุมพร มีน้ำตกสวยงาม มีน้ำไหลตลอดปี สภาพป่าอุดมสมบูรณ์ น่าจะสงวนไว้เป็นอุทยานของชาติ กองอุทยานแห่งชาติ  กรมป่าไม้ (ยังไม่ได้ตั้งกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติ ฯ) จึงได้ส่งเจ้าหน้าที่ออกไปสำรวจเมื่อ ปี พ.ศ.๒๕๒๖ แล้วจัดตั้งอุทยานแห่งชาติคลองเพรา สำหรับน้ำตกหงาวนั้นเดิมคือ วนอุทยานน้ำตกหงาว อยู่ในท้องที่ ต.หงาว อ.เมือง จ.ระนอง  มีแนวเขตตามแนวป่าสงวน แห่งชาติน้ำตกหงาว มีเนื้อที่ประมาณ ๒.๙๓ ตารางกิโลเมตร เป็นแหลางท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงของระนอง อยู่ในความดูแลของงป่าไม้ระนอง ตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๔๙๘ จึงได้โอนไปขึ้นกับกองอุทยานแห่งชาติ แหลมสนเป็นผู้ดูแล ต่อมาเมื่อปี พ.ศ.๒๕๓๒ ได้ผนวกเอาวนอุทยานน้ำตกหงาวเข้าไปอยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติคลองเพรา  แล้วเปลี่ยนชื่อมาเป็น อุทยานแห่งชาติน้ำตกหงาว ตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๕๓๗ เป็นต้นมา
                เขตรักษาพันธ์สัตว์ป่า ระนองมี ๔ แห่ง เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าคลองนาคา ที่ อ.กะเปอร์ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า ทุ่งระยะ - นาสัก อ.กระบุรี เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า อุทยานเสด็จในกรม กรมหลวงชุมพร อ.กระบุรี และเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าชายเลนม่วงกลวง ท้องที่ กิ่งอำเภอสุขสำราญ
                หากเดินทางมาจากชุมพร ตั้งต้นที่สี่แยกปฐมพร ผ่านดงซาลาเปาทับหลี มาผ่านหิน จปร. ผ่าน อ.กระบุรี มาผ่านน้ำตกปุญญบาล ตรงเรื่อยมาตามถนนสาย ๔ หรือเพชรเกษม จนเข้าสู่ชานเมืองระนอง จะมาผ่านโรงแรมชั้นดี อยู่ทางซ้ายมือ ก่อนถึงโรงแรมนิดเดียว จะมีถนนแยกซ้าย รัชกาลที่ ๕ พระราชทานนามไว้ว่า ถนนชลระอุ ถนนสายนี้คือ สาย ๔๐๐๕ วิ่งไปประมาณ ๒ กม. ก็จะถึง บ่อน้ำร้อนสวนสาธารณะรักษะวาริน เป็นบ่อน้ำร้อนเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ มีอยู่ ๓ บ่อ ตั้งชื่อว่า บ่อพ่อ บ่อแม่ และบ่อลูก และยังมีบ่อที่ไม่มีชื่อ ให้นั่งแช่เท้ารักษาโรคได้ น้ำในบ่อจะร้อนประมาณ ๖๕ องศาเซ็นเซียส เป็นน้ำที่ใช้ดื่ม และอาบได้ เทศบาลคงจะยังไม่คิดผลิตน้ำแร่จำหน่าย แต่โรงแรมต่อท่อนำน้ำร้อนไปให้อาบได้ถึงห้องพัก และโรงพยาบาลระนอง ก็ต่อท่อนำน้ำไปรักษาโรค โดยมีศูนย์ส่งเสริมสุขภาพน้ำแร่ ติดต่อ ๐๗๗ ๘๒๒ ๕๑๖ - ๙ ถือว่าเป็นน้ำบริสุทธิ์ เป็นแหล่งน้ำแห่งหนึ่ง ที่นำไปผ่านพิธีพุทธาภิเษกทำน้ำศักดิ์สิทธิ์ เพื่อใช้เป็นน้ำพระพุทธมนต์ ในคราวพระราชพิธีฉลองพระชนมพรรษาครบ ๕ รอบ